Spido

Gisteren lekker uitgewaaid in eigen stad: een boottochtje op de Nieuwe Maas. 

Kinderen en ik keken onze ogen uit in de haven; en het Aziatische deel van onze medepassagiers keek zijn ogen uit toen ze onze vier blondjes zagen. Als we voor elke foto die van de kids genomen werd (met of zonder de Chinese medepassagier ervoor, ernaast of ertussen) een euro hadden gekregen, had ik mijn hoop nu niet op het oudejaarslot hoeven vestigen! 

Maar eigenlijk ben ik natuurlijk vooral super trots op mijn "Hollandse Glorie kindjes".

En nooit geweten dat de Rotterdamse haven zo mooi kon zijn: 

Nichtjes unite - bij deze dames is de traditie van 'nichtendag' in goede handen, lijkt me.

Goed, kerst is weer achter de rug. Gisteravond al begonnen met "balansen" na de overvloedige kerstlunches van de afgelopen twee dagen en "meneer de echtgenoot" is weer naar zijn wekelijkse les in de sportschool.
Gezond eten en bewegen dan maar weer en hopen dat ik de tweelingen ook aan de twee stuks fruit per dag krijg. Bij elke poging om gezond te eten moet ik altijd gelijk denken aan het stukje van Ronald Goedemondt uit zijn show Ze bestaan echt: zie hier ("gezond eten, moet je doen", het begint bij ongeveer zes minuten).  

In het kader van verse kookinspiratie heb ik het nieuwe kookboek van Sophie Dahl, Van seizoen naar seizoen, cadeau gekregen voor de kerst. Hoewel hier en daar ook flink wat slagroom en suiker wordt gebruikt, gelukkig ook veel recepten die best samen gaan met goede voornemens.

Let it snow, let it snow, let it snow.

Wij zijn er klaar voor!

Krans op de deur, verse bloemen in huis, lichtjes aan, feestmutsen op, appeltaartje uit de oven en nieuwsgierige kat onder de boom. 

Het kan kerst worden wat ons betreft!

Broodtrommeltjes

Omdat zowel mama als papa werkt, blijft de hele kinderschare van ons drie dagen over op school. ’s Ochtends is het dus lopende-band-werk boterhammen smeren. Gelukkig willen de mannen er ieder maar twee mee; niet omdat ze niet meer trek hebben maar omdat ze drie of meer boterhammen niet snel genoeg weg krijgen en ze dan als laatste naar buiten mogen om te spelen.

Hoewel mama voor haar werk een blauwe maandag in de "Stuurgroep Schoolgruiten" heeft gezeten, willen ze helaas geen appels mee naar school. Spelen met de schillen is uiteraard wel leuk. 

De dames hebben deze tactiek nog niet door (of het interesseert ze gewoon weinig) en bestellen er ieder vier waarbij we iedere ochtend weer variaties op het volgende thema horen: “Ik wil één met kip, één met pindakaas en twee met smeerworst”, “Of nee, doe toch maar één met jam, twee met smeerkaas en één met hagelslag. “Neehee, ik zei toch chocopasta”! “En één bruin en twee wit”. “En die andere ook bruin”.
Het liefst brullen ze deze instructies om het hardst door elkaar zodat je uiteindelijk nog niet weet wie wat besteld heeft en in welke hoeveelheden. Een flinke uitdaging dus om alle trommeltjes naar wens te vullen.
Heerlijk rustpunt in dit strijdtoneel is de jongste zoon die sinds hij naar school gaat altijd één boterham met pindakaas wil en één met “lievelingsworst”. Ik weet zeker dat hij later de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst mag nemen, een bronzen standbeeld zal hebben of dat er minstens een plaquette op onze gevel geschroeft zal worden met “hier woonde de jongste zoon van Circus Edgar van zijn 3e tot zijn 18e levensjaar”. Hulde!
Hoe dan ook, belangrijkste regel bij de overblijfboterhammen is dat ze één boterham met hartig beleg en één met iets zoets mogen meenemen.
De term “hartig” is inmiddels voldoende geland maar de tegenhanger is wat ingewikkelder zo bleek laatst.

Ik: “Wat wil je op je brood vandaag?”
Oudste zoon: “Eén met grilworst en wat voor zachtigheid hebben we allemaal? ”

Uiteraard gaat de "ultieme zachtigheid op het brood" ook mee op vakantie. 

Misschien wordt het tijd om de ramen weer eens te wassen...

Saul Leiter

Vorige week zaterdag ben ik met “collega-blogger” An van Tarte Taart An naar een tentoonstelling van het werk van de Amerikaanse fotograaf en schilder Saul Leiter (1923) geweest: New York Reflections. An wees mij hier een tijdje terug op en vroeg of ik zin had om mee te gaan.
Needn’t think twice! Het werk, dat ik via de link die An meegestuurd had zag, sprak mij meteen enorm aan. Veel van zijn werk is opgebouwd uit spiegelingen, schaduwen en vervormingen door glas waardoor het veel weg heeft van schilderijen.
Op sommige van zijn foto’s heeft hij ook daadwerkelijk geschilderd, wat een poëzieplaatjesachtig effect heeft; hoewel het onderwerp (naakte vrouw in uitdagende houding) dan weer niet zo thuis hoort bij het “schepen-vergaan-genre”.
De onderwerpen van zijn foto’s zijn heel alledaags (veel paraplu’s, hoeden, etalageruiten en bussen) maar de beelden die hij er mee oproept komen op mij bijna iconisch over.

Foto Tarte Taart An

Waren busdeuren in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw gewoon mooier? Een foto van het openbaar vervoer nu doet mijn hart niet echt sneller kloppen; de foto van twee rode gebutste deuren van Saul Leiter daarentegen wel!
Heb zelf overigens eerder dit jaar de volgende foto gemaakt in een RETwagon. Wellicht heeft het met de kleur rood te maken?

Het uitzicht door de metroruit was trouwens ook verrassend mooi die dag.

Hoe dan ook, het boek Early Color heeft inmiddels een ereplaatsje gekregen thuis.

An, nogmaals dank voor de introductie en het super inspirerende en relaxte dagje Amsterdam...

Zie hier nog meer over Leiter als inspiratiebron: Michelle tekende op bij de tentoonstelling in Amsterdam.

Hij staat!

Het zag er even naar uit dat we kerst in de Renault Espace moesten vieren dit jaar maar uiteindelijk is het toch gelukt de boom met kruis en al uit de auto te krijgen. 

Circusversiering en zelfgemaakte vilten slingers in de boom.

Geen kleurthema of anderszins verantwoorde dressing maar gewoon een fijne "circusboom". De kinderen zijn in extatische kerstsfeer en doen al twee dagen lang "ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet" in de kerstboom. En ook Ed vermaakt zich kostelijk met de laaghangende vilten paddestoelen. 

Dit in tegenstelling tot Wolfie; zij houdt het helaas liever bij het echte werk: vanochtend vond ik op de buitendeurmat een door de krantenjongen platgestampte grijze muis!  

's Ochtends een afspraak hier in de buurt en 's middags thuiswerken...ah, wat een verademing zo nu en dan. Door niks en niemand gestoord, kopje thee en Ed erbij.

Edgar is weer meer dan huiselijk na een spannende dag in de nieuwe bloemenzaak hier in de buurt.  's Ochtends was 'meneer de echtgenoot' gebeld dat hij daar was komen binnen lopen. Ze zouden hem gewoon laten lopen.
Voordat ik de meiden van school ging halen, ben ik even gaan vragen of hij daar nog was: en ja hoor, hij was niet van z'n plaats geweest en lag heerlijk op een stoel midden in de zaak. Lekker gekroeld met de eigenaren en nu klaar om mee naar huis genomen te worden.
En dus met een loslopende kat in de auto en joelende meiden (" Hij zit achter me! En nu gaat ie weer naar voren!") naar huis. En inparkeren met een kat op schoot: geslaagd voor rijvaardigheid D, lijkt me.

En ze zijn vier!

Gisteren groot feest in huize Circus Edgar om te vieren dat de dames een jaar ouder worden: een Sinterklaasbrunch met familie, vrienden en cadeaus.

Zelfgemaakte pietjes...

...een jarig pietje...

...en de restanten van een pietje.

Vier jaar geleden...

Op het moment zelf heb ik het niet zo meegekregen maar als ik achteraf de foto's zie, vind ik het onvoorstelbaar dat het uiteindelijk weer is teruggeveerd tot normale proporties. Twee meiden in één buik.

Sinterklaastraktaties

Morgen gaan de dames voor de laatste keer naar het kinderdagverblijf...dat wordt trakteren dus. Vanochtend waren ze voor de tweede keer wennen op school en dat gaf mij de gelegenheid om vijftien traktaties in elkaar te zetten. Benodigdheden: lucifersdoosjes, Sinterklaaspapier, zakken Sinterklaassnoep, plakband, twee vrije uren en een flinke dosis goede zin.

''Rainman'' slag je slag!

Omdat ik alleen de luciferdoosjes nodig had, zit ik nu met een gigantische berg lucifers (zonder afstrijkmogelijkheden; kan dat inderdaad ook aan de zool van je schoen of is dat alleen voorbehouden aan stripfiguren?).
Uiteraard was "curious Ed" ook weer van de partij zoals altijd wanneer er iets met papier, plakband of lapjes stof gebeurt op de tafel.

Twee uur verder en het resultaat mag er zijn. Weliswaar niet zo spectaculair als de sweet table van Tarte Taart An maar toch best aardig.

Nu maar hopen dat de kruidnootjes morgenochtend niet zacht zijn...of nog erger: dat er een peuter of dreumes zich verslikt in een chocolademuis of kikker.

Gewoon, omdat ik het een mooie foto vind. 

Hagelslag

Oudste dochter keek vanmiddag met één oog geïntrigeerd het pak vruchtenhagel in: "Dat is gezellig daar!"  

Vallende blaadjes en mist...

 ...als het niet van die mooie beelden op zou leveren, zou je er bijna depressief van worden.