maandag 10 november 2014

Franse stoofpeertjes

In de vorige post had ik het al over de peertjes die bijna heksensoep waren geworden. Gelukkig heb ik ze op tijd van dit troosteloze einde kunnen redden want wat werden ze mooi toen ik ze uiteindelijk stoofden. En heerlijk bovendien! 


Normaal zou ik nooit denken aan iets als 'peertjes stoven' (is dat niet heel ingewikkeld, met melige, laffe peren als resultaat?) maar ik kreeg een zak vol schattige exemplaren cadeau en alsof het lot er mee speelde, ontving ik niet veel later via de post het kookboek van Mimi Thorisson, "A kitchen in France" (een absolute kerstcadeautip voor mensen die van lekker koken, Frankrijk en mooie fotografie houden!).
Het staat vol heerlijke Franse recepten, mooie verhalen en werkelijk schitterende foto's (gemaakt door haar echtgenoot Oddur Thorisson). Naast dat ik gelijk zin kreeg om naar een Frans château te verhuizen met de familie en er daar ook nog maar een roedel katten bij te nemen (hoewel zij 20 honden hebben, maar daar begin ik natuurlijk niet aan), kreeg ik ook enorme zin om te koken. En dan niet een ordinair roerei met wat kruiden, maar voor mijn doen best ingewikkelde, Franse dingen. 


Helaas viel dit nieuwe kookelan exact samen met een oven die er mee op hield. Naast wat afgebroken knopjes, een kapot handvat (lang leven duct tape!) en een ingebouwde wekker die het precies een week heeft gedaan, werd hij nu ook niet meer warm. Jammer dat ik daar pas achter kwam toen de ovenpatat al anderhalf uur bleek lag te sudderen en mijn kinderen om half zeven groen van de honger aan de inhoud van de fruitschaal begonnen. De grote grill er maar overheen gegooid en gelijk de "witgoedman" gebeld.  

Inmiddels zijn we een nieuw verwarmingsonderdeel, een bak met geld en een woelig levensverhaal van de witgoedman verder maar hij doet het weer als een zonnetje. En nu ben ik niet meer te stuiten.
De stoofpeertjes van Mimi ( Pears à la Médocaine - er gaat een hele fles rode wijn in!) waren het eerste dat ik maakte en het was het wachten meer dan waard! Ik serveerde het met de roomkaastopping van de wortelmuffins van Sophie Dahl waar ik eerder al over schreef. Hieronder het door mij vertaalde recept, inclusief dat van de Engelse creme. De credits gaan uiteraard geheel naar Mimi en Sophie.



Pears à la Médocaine

Nodig
6 à 8 stoofperen
ongeveer 750 ml droge, rode wijn
350 gr suiker
1/2 vanillestokje (zaadjes er uit geschraapt, maar bewaar ook het stokje!)
1 kaneelstokje
2 laurierblaadjes
2 steranijsjes

Gooi alles (behalve de peertjes) bij elkaar in een pan met een dikke bodem, roer totdat de suiker is opgelost en breng aan de kook. Zet de peertjes er voorzichtig bij, doe de deksel op de pan en laat ze ongeveer 30 minuten zachtjes sudderen. 
Laat de peertjes goed afkoelen en zet ze dan, in de siroop, minimaal 24 uur in de koelkast.  

Heerlijk in combinatie met:

Roomkaasmengsel van Sophie Dahl

Nodig
250 gr roomkaas (ik gebruikte mascarpone)
60 gr poedersuiker
andere helft van het vanillestokje (maar dit keer alleen de zaadjes)
geraspte schil en sap van 1 citroen

Klop de roomkaas met de poedersuiker en de vanillezaadjes door elkaar. Voeg dan de geraspte schil en beetje bij beetje het sap van de citroen toe. Proef tussendoor of het niet te zuur wordt. 

Bon appétit en enjoy!


De foto's van mijn meiden maakte ik trouwens afgelopen zondag gewoon hier in Rotterdam en bleken prachtig te combineren met de peertjes! Een Frans-Engelse post met een Hollands tintje dus.


zaterdag 1 november 2014

Spinnencake en heksensoep

Halloween is hier thuis inmiddels uitgegroeid tot een gigantisch verkleed- en snoepfestijn. Hoewel dat eerste vooral een noodzakelijk kwaad is om zoveel mogelijk snoep binnen te halen en het helaas dus vooral uitloopt op het laatste. "Nee mama, dat zakje is veel te klein...dat moet echt groter", kreeg ik te horen toen ik ze een diepvrieszakje (nota bene extra groot!!) wilde meegeven op hun tocht. Uiteindelijk zijn ze vertrokken met ieder een stevig formaat Albert Heijn tas. Die ze aan het einde van de avond bulkend vol weer binnen sleepten. 


Ik heb zelf een wat romantischer beeld bij het hele gebeuren. Bij Halloween denk ik aan kunstig uitgeholde pompoenen met flikkerende kaarsjes er in, zelfgefreubelde spinnencake en heerlijke, dampende heksensoep (bijvoorbeeld van pompoen, kastanje of knoflook). 

Helaas heeft heksensoep in ons huis inmiddels een heel andere connotatie. Twee winters geleden heeft 'meneer-de-echtgenoot' eens weken rondgereden in een auto waarin een wolk niet te traceren mestlucht hing. Ik denk dat het begin maart was dat er, na een grondige inspectie door hem, een zak met spruiten uit de achterbak tevoorschijn kwam. "An, weet jij wat dit is?" 
Het bleek een nog na dampend rekwisiet van een modeshoot van begin januari. Van de knapperige spruitjes had ik een leuke winterketting geregen die het op de foto heel leuk deed maar die, achter in de auto met de verwarming op "kernsplitstemperatuur", iets minder goed tot zijn recht kwam.  

Een paar weken terug, tijdens een ritje naar de plaatselijke dierentuin, had 'meneer-de-echtgenoot' een déja-vu. Of liever gezegd een déja-senti: een behoorlijke mauvaise odeur vulde de auto. En inderdaad, halverwege de rit hield jongste dochter triomfantelijk een zak met stinkende prut omhoog. Wat eens heerlijke sappige tomaten van oma's moestuin waren, was nu een klotsende bruine heksensoep in een plastic zak geworden. Zelfs met alle ramen open en een extra dot gas lukte het niet om de lucht weg te krijgen.

Ik heb mijn leermomentjes inmiddels dus wel gehad. Toch duurde het laatst nog een dag of drie voordat ik dacht aan de zak met schattige stoofpeertjes die ik van An had gekregen tijdens een verjaardag in Breda (waar ik met de auto heen was gegaan!). 
Inmiddels zijn die gelukkig succesvol verwerkt tot een heerlijk nagerecht, met dank aan een geweldig recept van Mimi Thorisson. Maar daarover in een later blogje meer!