zaterdag 21 januari 2017

Billie Holiday en boerenkool

Januari is een maand van mogelijkheden. Het jaar is net begonnen en alles is nog fris. Inclusief het weer. Korte, donkere dagen met rukwinden, ijsregen en sinds kort blijkbaar ook met ruige rijp. Ik kende het niet en hoewel prachtig, past het prima in het rijtje barre weersomstandigheden van een Nederlandse winter.

Om die midwinterdagen toch een beetje comfortabel door te komen, helpen er eigenlijk maar twee dingen: hartverwarmende muziek en stamppot. Oftewel, Billie Holiday en boerenkool (voor "Frank Sinatra en fazant" moet ik nog iets beter leren koken, ben ik bang - bovendien was het een doordeweekse dag).


In het eerste geval was het een kwestie van internet (alhoewel ik van plan ben om binnenkort gewoon een ouderwetse cd te kopen). Maar de boerenkool was iets ingewikkelder omdat ik in het kader van 'weet-wat-je-eet' en 'ken-je-klassiekers' een hele boerenkool wilde gebruiken. Dus niet zo'n zakje fijngesneden snippers of een diepgevroren blok uit de supermarkt. Die overigens prima smaken en ook nog eens heel handig zijn. Maar soms moet je gewoon eens nieuwe dingen proberen en ik wilde mijn kinderen bovendien meegeven dat boerenkool eigenlijk een prachtige, diepgroene struik is. En heel fotogeniek bovendien!


In de buurtwinkels bleek het helaas lastig om aan een hele boerenkool te komen. Verder dan een paar losse bladeren kwam ik in eerste instantie dan ook niet.


Ik had de moed al opgegeven toen ik, op zoek naar iets heel anders, over de markt in Voorburg liep. Daar lag - tussen de andere seizoensgroentes en fruit - een werkelijk gigantische volle struik boerenkool met prachtige knapperige bladeren. Ik heb hem uiteraard meegenomen, waarna tijdens het winkelen bleek dat niet alleen mijn kinderen maar veel mensen niet meer weten hoe een boerenkool eruit ziet: "Oh wat leuk, een bloemkool." "Dat is een grote broccoli, zeg".

Omdat het lastig passen is met een boerenkoolstruik in je pashokje, had ik hem in een kledingwinkel even op de daar aanwezige tafel gelegd. Terwijl ik met 1 been in mijn broek stond, hoorde ik een jongetje tegen zijn moeder zeggen dat ze best even rond kon kijken want "ik ga wel gewoon hier zitten, bij de bosjes."


Thuis was de verrassing ook groot. Mijn dochters en een vriendje dat toevallig bij ons speelde, waren gelijk enthousiast en bedachten de gekste dingen met de betoverende struik "hoewel hij wel een beetje stinkt, mam". Mijn zoons, met 1 voet al voorzichtig in de puberteit, waren in eerste instantie gefascineerd maar concludeerden daarna al snel dat het "ook gewoon weer raar was". Ieder z'n ding blijkbaar.

Uiteindelijk heb ik de boerenkoolstruik verwerkt in een heerlijke warme stamppot. Tot grote teleurstelling van 'Monsieur Edgar' overigens die niets liever deed dan naast de struik liggen. Om hem tegemoet te komen heb ik daarom van een paar bladeren, wat tulpen en hyacinten een voorjaarsboeketje gemaakt.

Om ons onverwachte feestje compleet te maken, trokken we het oude linnen tafelkleed uit de kast en dekten de tafel met de oude bloemetjesborden (degene die niet in de vaatwasser kunnen) terwijl eerder genoemde Billie Holiday zachtjes op de achtergrond zong. Zo mag die winter nog wel even duren! 


January is a month of opportunities and of fresh starts. But also a very cold one with heavy winds and icecold rain. To help us get through, I love to put on a record from Billie Holiday and make us vegatable mash, "boerenkool" (kale). To step outside my comfortzone and to learn my kids that it doesn't grow in little green snippets (like you buy in the supermarket), I bought a whole kale (which was very difficult to get my hands, on by the way). We all enjoyed it, inclusive 'monsieur Edgar' who's favorite thing it was to lay next to it. So I made him a little bouquet of kale with tulips and hyacints.

maandag 9 januari 2017

Hollandse appeltjes met speculoos uit de oven

We hadden een prachtige kerstboom dit jaar - hij reikte tot aan het plafond en hij had zoveel takken vol diep groene naalden dat we de stam bijna niet konden zien. Maar na de feestdagen begonnen de takken te hangen en hoorden we steeds vaker geritsel van vallende naaldjes. De kerstversiering werd te zwaar en het was tijd om alles voorzichtig weer in te pakken tot volgend jaar. Een bijzonder moment omdat ik weet dat volgend jaar, als ik alles weer tevoorschijn haal, er een heel jaar voorbij is. Een jaar dat nu nog maar net begonnen is en dat hopelijk net zo mooi en bijzonder wordt als het afgelopen jaar.


Ik ben nog bezig om de plannen voor dit blog en de doelen voor mijn fotografie voor 2017 verder uit te werken. Maar daarop vooruitlopend hoopte ik hier nu wel al een recept van de perfecte griesmeelpudding te delen. Het was het lievelingstoetje van mijn vader (naast de rijst met krenten van zijn moeder) en hij maakte het graag. Ik herinner me de heerlijke geuren in de keuken als hij 's middags de melk en vanille in het pannetje opwarmde. En terwijl hij de oude puddingvormen vulde met de zoetgeurende korrelige pap waren mijn zus en ik al bezig met wie welke pudding kreeg 's avonds. Favoriet waren het lammetje en het kuikentje, maar er zat ook een prachtige vlinder tussen. Overgoten met zelfgemaakte dieprode bessensap was het ons favoriete wintertoetje.

Maar ondanks de heerlijke geur die ook mijn kinderen naar de keuken deed komen, is het resultaat tot nu toe niet zoals ik het me van vroeger herinner. De magie die mijn vader op kon roepen met de juiste combinatie van griesmeel, melk en vanille is er nog niet, maar ik ben er bijna. Nog even geduld dus.

Omdat ik, in tegenstelling tot veel mensen in januari, toch graag een toetje eet - zeker nu het buiten kouder is en de glinsterende kerstboom verdwenen -  ging ik op zoek naar iets eenvoudigs maar hartverwarmends. Ik vond het in het nieuwe boek van Mimi Thorisson: een eenvoudig maar veelbelovend recept van appeltjes uit de oven met speculoos.

En dus kocht ik een zak vol blozende Hollandse Elstar appeltjes en speculooskoekjes en ging aan de slag. Terwijl ik bezig was, vulde mijn stadskeukentje zich snel met zoete geuren en niet snel daarna stonden mijn kinderen verwachtingsvol door het raampje van de oven te kijken terwijl ze ondertussen de appeltjes vast verdeelden. Nieuwe herinneringen en een nu al klassiek recept hier in huis.



 Appeltjes uit de oven met speculoos

Nodig voor 6 appeltjes
6 Elstars
12 klontjes boter
6 speculooskoekjes
6 eetlepels suiker

Verwarm de oven voor op 200 C.

Snij de bovenkant van de appels en verwijder het klokhuis (laat wel een bodempje zitten omdat anders de vulling uit de appels loopt tijdens het bakken). Leg de appels in een ovenschaal en vul ze per stuk met een klontje boter, een verkruimelt koekje, nog een klontje boter en een schepje suiker. Zet het bovenkantje weer op de appels en schuif in de oven. 

Na ongeveer 25 minuten zijn ze bruin en heerlijk zacht. Warm serveren - met een lik crème fraîche als je niet op dieet bent en een glaasje calvados voor de 18+ eters!