maandag 28 maart 2011

Zwelgje de blauwe regen

Vandaag 30 klimopplantjes in de grond gezet en een blauwe-regen-boompje. Afgelopen zaterdag alles uitgezocht en gekocht bij de plaatselijke plantenboer met het hele circus (exclusief katten uiteraard). En dat leek eigenlijk redelijk goed te gaan. Niemand kwijt geraakt tussen de planten en struiken, geen zeldzame boompjes kaal getrokken en ook geen zakjes bloemenzaad of zakformaat schoffels zonder te betalen meegekomen.
Vandaag is alles thuis afgeleverd (we hebben uiteraard een grote auto maar 30 klimopjes en een boom kunnen er niet meer bij) en toen bleek dat het boompje niet 3 meter maar 8 meter boom wordt. Typisch gevalletje van Olivier  B. Bommel, "Als je begrijpt wat ik bedoel" - draakje blijkt gigantische draak.
De mannen vonden het overigens toch nog maar een mager ding toen hij eenmaal in voortuin stond: hij was toch groter? Is dit alles?
De heg wordt nog bijgewerkt met de stekjes die ik van de andere klimop aan het maken ben; zodra er worteltjes aan zitten. 


Morgen met zwarte "aarde handen" naar Brussel.

zaterdag 26 maart 2011

Praktijkdag Circus Edgar

Zoals uit de introductie hiernaast valt op te maken hebben “meneer de echtgenoot” en ik twee tweelingen. De eerste reactie van mensen die dit horen is meestal: “TWEE tweelingen? Wat leuk…maar wat moeten jullie het druk hebben!”
En inderdaad: het is èn heel leuk èn heel druk. Mijn ervaring is dat je aan dat laatste verbazingwekkend snel went en nu geldt vooral (vrij naar Animal Farm): “All days are busy, but some days are more busy than the others”. Om je een indruk te geven hoe zo’n dag met twee tweelingen verloopt, af en toe een sfeer-impressie. Vandaag deel 1: “de woensdag”.

Vanaf half zes druppelen er uit alle hoeken en gaten van ons huis kinderen en katten onze slaapkamer binnen wat rond 6 uur een hysterisch hoogtepunt bereikt: vier kinderen en ten minste één kat op vier vierkante meter (bij ons thuis beter bekend als “het grote bed”).
Tussen zes en acht uur ontbijt en aankleden met op de achtergrond het vertrouwde Nickelodeongeluid van Dora (“Swieber niet stelen”) en Sponge Bob en zijn maten. 
Om kwart over acht de mannen naar school brengen en aansluitend boodschappen doen met de meiden. Op wat kleine aanrijdingen met de miniwinkelwagentjes na gaat dit de laatste tijd vrij goed. In het verleden wilden ze nog wel eens hevig schaterend kilo’s kipfilet of staven leverworst in het statieflessengat schuiven samen met een in de Albert Heijn opgedaan kleutervriendje. Uiteraard worden deze vleeswaren niet geaccepteerd door het apparaat waardoor ze met een gezellig bliebgeluid weer naar buiten komen. Gegarandeerd kleuterplezier! 
Bij thuiskomst eerst koffie en dan de vaatwasser uit- en inruimen, een Mount Everest aan strijkgoed wegwerken, stofzuigen en op woensdag gemiddeld vier wasmachines aanzetten. 

standje "ik-verveel-me"

Om twaalf uur met de dames weer naar school om Thijn en Lucas op te halen. Afgelopen woensdag twee vriendjes van de mannen mee naar huis genomen zodat het totaal op zes kinderen komt. 
Dit doe ik dus NIET elke woensdag!
Zolang ze met zijn zessen binnenshuis of in de achtertuin blijven, gaat alles soepel. Maar op straat wordt het een try-before-you-die-ervaring:“Kijk uit met oversteken”, “Geen plantjes plukken, Juul”, “Jongens, niet gooien met die autootjes maar rijden!”, “Waar is je zusje nou?”, “En die andere?”, Je hebt net binnen al drinken gehad…”, “Kijk nou uit met oversteken!!!” ad infinitum. De schade viel deze keer gelukkig mee: één platgestampt vingertje en een autootje in de put.
Als om vier uur het laatste vriendje opgehaald is, probeer ik de krant te lezen. Maar meestal begint rond dat tijdstip ook het “ik-heb-honger-mag-ik-een-rijstwafel-festijn” dus heel diepgaand gaat dat lezen niet. Om half vijf kwam bovendien nog een overbuurmeisje langs om met de meiden te spelen.  
Om half zes eten we: dit keer worteltjes en aardappeltjes uit de oven met zalm. De aardappeltjes zijn een overweldigend succes, voor het overige – zie het beeldmateriaal in de vorige post.  
Dan volgt de tafel afruimen, Julia en Sophie in bad en naar bed doen en een rondje hardlopen (ongeveer vijf kilometer, deze keer helaas zonder mijn “renpartner”). Tot slot een setje uiterst voorspelbare maar daardoor zeer fijne Amerikaanse misdaadseries en dan terug naar die vier vierkante meter bed.  

donderdag 24 maart 2011

Spaghetti Carbonara

Ei...
haricots verts...(en bacon, knoflook, spaghetti) =
Spaghetti Carbonara =
2 x GEEN SUCCES!

vrijdag 18 maart 2011

Edgar

Vandaag is een goed moment om Edgar te introduceren; de kater naar wie dit blog mede genoemd is.
Edgar is nu bijna één jaar oud. Hij is de zoon van een nogal schizofrene poes die op een dag bij ons is binnen komen lopen: Wolfie. 
Wolfie woonde oorspronkelijk een straat verderop maar besloot op een dag dat ze bij ons kwam wonen. Een paar maanden later was ze zwanger van maar liefst vijf kittens. Twee hebben de bevalling niet overleefd maar Edgar, Toulouse en Marie wel.
In tegenstelling tot wat de namen overigens doen vermoeden, gaat het hier om twee heren en een dame. Marie (die nu bij de eerste eigenaren van Wolfie woont,…volg je het nog?) bleek bij nadere inspectie door de dierenarts toch een mannetje. Bij ons thuis noemen we hem nu Marc Marie, maar in het echte leven heet hij geloof ik Lama (wat ook niet echt heel mannelijk is, wel?). 
Hoe dan ook, Edgar is de dag voor Koninginnedag geboren en heeft heel toepasselijk een licht oranje tint. Het is de meest toegankelijke kat die ik ooit gekend heb, maar ook de meest eigenwijze en avontuurlijke! 
Een gevaarlijke combinatie zo is gebleken: vanaf de dag dat hij naar buiten gaat, hebben we hem steeds op verschillende locaties op moeten halen. Edgar gaat namelijk graag op mensen af en doet dan alsof hij dagen geen eten en aandacht heeft gehad.
In eerste instantie waren we hem gewoon een paar dagen kwijt; kan gebeuren als je een kater hebt. Via de dierenwinkel hoorde we echter dat hij opgepikt was in de plaatselijke “Action”, een dag bij hen in de dierenwinkel in een kooitje had gezeten en toen maar door iemand mee naar huis was genomen. De tweede keer hoorde we, weer via de dierenwinkel, dat Ed in het asiel was afgeleverd. Toen ik hem daar oppikte heb ik hem gelijk laten chippen en een kokertje met zijn adres omgedaan.
Sindsdien worden we zo nu en dan gebeld om Edgar ergens op te komen halen. De score tot nu toe: vier huisadressen, de plaatselijke Albert Heijn (waar hij zich gezellig in de personeelkantine had geïnstalleerd), een basisschool en vandaag dus Croissanterie De Snor en het NS station (volgens de verhalen liep hij op het spoor richting Gouda).
Edgar heeft binnen ons gezin dus zo zijn eigen act: op expeditie gaan ‘daar waar geen poes ooit geweest is’, je heel zielig voordoen tegen wildvreemde poezenliefhebbers, je laten oppakken zodat ze het adreskokertje kunnen checken en je vervolgens door het gealarmeerde baasje in je poezenmandje laten afvoeren naar huis om daar een bak eten leeg te schokken en met een tevreden gevoel diep in slaap te vallen op de bank.

donderdag 10 maart 2011

Werk

Ken je dat? Je zit op je werk en denkt 'dit is niet de baan waar ik van droomde toen ik acht was'. Ik denk het vaak de laatste tijd. Ben bang dat het een beetje een luxe probleem is; ik heb in elk geval een baan. Maar toch...
Ik denk overigens dat er weinig achtjarigen zijn die hopen ooit beleidsmedewerker te worden. Als we allemaal zouden zijn geworden wat we toen wensten, zouden er nu net iets te veel kappers, ballerina's, brandweermannen, olifantenverzorgers en prinsessen rond lopen.

Maar soms knaagt het wel een beetje als ik aan de zoveelste variant van een beleidsnota zit te schaven en te priegelen. Of als ik net iets te vaak op een dag dingen hoor als 'dat moet nog door een kleurbad' of ' dat is ingekaderd in een weelderig bed van regelgeving'. Ook wel eens van een andere baan gedroomd?

dinsdag 8 maart 2011

Ik heb gisteren de spagetti carbonare gemaakt uit Sweet Paul magazine: kinderen waren helaas niet zo enthousiast als ik zelf. Wel over het tafelkleed dat ik op tafel legde. Jongste dochter vroeg blij verrast " Benne we jarig?" En of de broers dan jarig waren als zij het niet waren. Ze was ook de enige die lekker heeft zitten eten (inclusief drie mandarijntjes toe). De andere drie blonken vooral uit in het wegschuiven van hun bakjes, vieze gezichten trekken en het brullen van ' het stinkt'. Foto's binnenkort (we hebben een oude pc die de software van mijn camera niet ondersteunt en dus krijg ik mijn foto' s slechts via een omweg hier - " echt Hema"). Hier nog wat foto's van het reisje dat ik en ' meneer de echtgenoot'  vorig jaar maakte naar Parijs.

zaterdag 5 maart 2011

Het nieuwe Sweet Paul magazine is uit en zit er al dagen online in te bladeren. Zo inspirerend. Drijvende kracht achter het online magazine is 43 jaar oude " food and prop stylist"  Paul uit New York.

dinsdag 1 maart 2011