Zoals uit de introductie hiernaast valt op te maken hebben “meneer de echtgenoot” en ik twee tweelingen. De eerste reactie van mensen die dit horen is meestal: “TWEE tweelingen? Wat leuk…maar wat moeten jullie het druk hebben!”
En inderdaad: het is èn heel leuk èn heel druk. Mijn ervaring is dat je aan dat laatste verbazingwekkend snel went en nu geldt vooral (vrij naar Animal Farm): “All days are busy, but some days are more busy than the others”. Om je een indruk te geven hoe zo’n dag met twee tweelingen verloopt, af en toe een sfeer-impressie. Vandaag deel 1: “de woensdag”.
Vanaf half zes druppelen er uit alle hoeken en gaten van ons huis kinderen en katten onze slaapkamer binnen wat rond 6 uur een hysterisch hoogtepunt bereikt: vier kinderen en ten minste één kat op vier vierkante meter (bij ons thuis beter bekend als “het grote bed”).
Tussen zes en acht uur ontbijt en aankleden met op de achtergrond het vertrouwde Nickelodeongeluid van Dora (“Swieber niet stelen”) en Sponge Bob en zijn maten.
Om kwart over acht de mannen naar school brengen en aansluitend boodschappen doen met de meiden. Op wat kleine aanrijdingen met de miniwinkelwagentjes na gaat dit de laatste tijd vrij goed. In het verleden wilden ze nog wel eens hevig schaterend kilo’s kipfilet of staven leverworst in het statieflessengat schuiven samen met een in de Albert Heijn opgedaan kleutervriendje. Uiteraard worden deze vleeswaren niet geaccepteerd door het apparaat waardoor ze met een gezellig bliebgeluid weer naar buiten komen. Gegarandeerd kleuterplezier!
Bij thuiskomst eerst koffie en dan de vaatwasser uit- en inruimen, een Mount Everest aan strijkgoed wegwerken, stofzuigen en op woensdag gemiddeld vier wasmachines aanzetten.
 |
| standje "ik-verveel-me" |
Om twaalf uur met de dames weer naar school om Thijn en Lucas op te halen. Afgelopen woensdag twee vriendjes van de mannen mee naar huis genomen zodat het totaal op zes kinderen komt.
Dit doe ik dus NIET elke woensdag!
Zolang ze met zijn zessen binnenshuis of in de achtertuin blijven, gaat alles soepel. Maar op straat wordt het een try-before-you-die-ervaring:“Kijk uit met oversteken”, “Geen plantjes plukken, Juul”, “Jongens, niet gooien met die autootjes maar rijden!”, “Waar is je zusje nou?”, “En die andere?”, Je hebt net binnen al drinken gehad…”, “Kijk nou uit met oversteken!!!” ad infinitum. De schade viel deze keer gelukkig mee: één platgestampt vingertje en een autootje in de put.
Als om vier uur het laatste vriendje opgehaald is, probeer ik de krant te lezen. Maar meestal begint rond dat tijdstip ook het “ik-heb-honger-mag-ik-een-rijstwafel-festijn” dus heel diepgaand gaat dat lezen niet. Om half vijf kwam bovendien nog een overbuurmeisje langs om met de meiden te spelen.
Om half zes eten we: dit keer worteltjes en aardappeltjes uit de oven met zalm. De aardappeltjes zijn een overweldigend succes, voor het overige – zie het beeldmateriaal in de vorige post.
Dan volgt de tafel afruimen, Julia en Sophie in bad en naar bed doen en een rondje hardlopen (ongeveer vijf kilometer, deze keer helaas zonder mijn “renpartner”). Tot slot een setje uiterst voorspelbare maar daardoor zeer fijne Amerikaanse misdaadseries en dan terug naar die vier vierkante meter bed.
