feestje

2 x 7

Vandaag 7 jaar geleden waren ze er ineens, zes weken te vroeg: twee ieniemienie mannetjes met goudblonde haren en grote blauwe ogen.
Twee weken hebben ze in het ziekenhuis gelegen; ik vond het doodeng toen ze mee naar huis mochten. Zo klein...wie in het ziekenhuis had bedacht dat wij vanaf nu wel zelf voor ze konden zorgen?
Uiteindelijk is het met 'rust, reinheid en regelmaat' helemaal vanzelf gegaan. En nu zijn ze voor mijn gevoel dus ineens zeven. 

Vandaag was het feest met slingers, cadeaus, zingen, taart en visite. Ze waren heel erg jarig, kortom.
En dat terwijl het er gisteren even op leek alsof het feest afgeblazen zou worden toen Lucas een poging deed om zijn jongste zusje op te voeden.
Lucas: "Sophie, als je nu niet aan tafel blijft zitten, zijn wij morgen niet jarig!"

Het kan verkeren...

Heb ik twee posts lang toegewerkt naar mijn fabuleuze foto's van de tuinenreis die ik laatst heb gemaakt, komen er ineens bijzonder veel kriebelbeestjes tussendoor. Inmiddels zijn we gelukkig aan de winnende hand en dus is er tijd om stil te staan bij andere beestjes en vooral bloemetjes!

Een paar weken terug heb ik het circus thuis overgelaten aan 'meneer de echtgenoot' en opa en oma om met zus, moeder en vriendin van mijn moeder naar Engeland te varen.
Mijn indrukken: ons reisgezelschap had zich zonder aanpassingsproblemen op 'De Zonnebloem' thuisgevoeld, het eten was extreem Engels (denk vette worstjes bij ontbijt en avondeten, schijfjes black pudding, melig roerei en doodgekookte groenten) en het hotel stond op een verkeersknooppunt in het pittoreske Ahsford.
Maar die tuinen! En die kastelen! En die winkels!

Volgende keer met eigen vervoer en op eigen tempo: geen bejaarden met hulpstukken en extra veel plek om de aankopen mee naar huis te nemen!

Kriebelbeestjes

Kriebelbeestjes komen nooit alleen, zo blijkt. Vielen er bij elk raam dat ik de afgelopen weken opendeed steevast grote zwarte spinnen tevoorschijn (tot groot genoegen van Edgar overigens!), vandaag vond ik bij jongste dochter een kriebelbeestje in haar haar: ha fijn, luizen.
Les 1 bij hoofdluis: Google NOOIT op "hoofdluis" en dan op " afbeeldingen"!!
De foto's van luizencapes in vrolijke regenboogkleuren en vriendelijk getekende beestjes zijn goed te doen...maar de uitvergrootte foto's: de horror! De alien uit de film Aliens verbleekt tot een knuffelig eendenkuikentje vergeleken bij de close-ups van de hoofdluis. Niet doen dus!
Gelukkig had ik nog een stevig voorraadje shampoo en kammen in de kast liggen. Kinderen op een rijtje in het bad gezet en ingeshampood. En mezelf ook (zie de passage over het grote bed hier). En dan eindeloos kammen, waarbij iedere keer weer blijkt dat oudste dochter de zwakste schakel is: het woord kam is al voldoende om haar te doen schreeuwen. En dan moet je dus nog beginnen.
Gelukkig doet het vooruitzicht op snoepjes wonderen (behalve voor de pedagogisch verantwoorde opvoeding uiteraard maar 'screw it'! Liever kinderen die wat vaker snoep eten dan die griezels van de Googlepagina in huis). Na een grondige stofzuigsessie en het afhalen en uitwassen van beddengoed en knuffelbeesten ("Jullie knuffels gaan even logeren" - in de wasmachine en de vriezer welteverstaan) was de rust weer enigszins teruggekeerd. Maar dan valt mijn oog op een klein roodbruin speldenknopje op Ed's pootje...oh nee hè, vlooien!! Ook niet op Google-en trouwens!
Ik ben nu dus niet alleen mijn kinderen dagelijks aan het kammen, maar ook Edgar...met zijn eigen kammetje. En hij vindt het wel heerlijk!

Zomer 2010 - de hele familie in de luizenshampoo

stout elfje

Zomervakantie en de mannen zijn logeren bij opa en oma. De dames vragen nu steeds: 'Waar zijn Thijnebroers?'  Vanochtend was het niet anders. Maar na een halfuur doorvragen (Waarom? Waarom? Maar waarom?? Uiteindelijk zat ik op een diep filosofisch niveau met mijn antwoorden) hielden ze het voor gezien.
De elfenrokjes gingen aan, vleugeltjes om en stafjes bij de hand: hocus pocus pilatus pas - ik wou dat mama weg was!
Weer een half uur verder werd er bruut aan elkaars vleugels getrokken en met stafjes geslagen.
Julia: Nouhou...jij bent een stout elfje, Sophie!
Sophie: Nietus! Hier, Juul (geeft Julia haar toverstafje)...wil je twee elfjes zijn? 

Nog meer oogst uit de tuin

Ik werk langzaam toe naar de foto's van de tuinen die ik een tijdje terug heb bezocht in Kent, Engeland...suspense!
Aan die Engelse tuinen valt natuurlijk niet te tippen maar ik ben toch supertrots op die vijf aardbeien, twee frambozen, ieniemienie lavendel en magere rozenstruikjes in mijn Rotterdamse stadstuintje.
Het fruit moest ik wel met drie kinderen en een nest merels delen (inderdaad drie kinderen - jongste zoon gruwelt van alles dat mogelijkerwijs in de schijf van vijf voorkomt).