maandag 31 oktober 2011

Trick or treat...

Vanavond voor het eerst in mijn leven Halloween gevierd. Als "Halloweengroentje" heb ik me maar gelijk volledig gestort op het gebeuren: appelhappers, mummiepizza's en spokenkoekjes gemaakt, raamversieringen en snoepmandjes in elkaar geplakt en geknipt. Al met al een complete dagtaak bleek achteraf.
Spokenkoekjes,
mandjes voor het verzamelen van snoep...
... en appelhappers. 
Kids waren enthousiast..al duurde het bij de dames niet lang. Vol enthousiasme hesen ze zich in hun heksenpakjes en renden ze opgetogen naar buiten. Twee mummie-buurkindjes verder en ze kwamen huilend naar binnen. Uiteindelijk kwamen de mannen na een uur met een gigantisch berg snoep thuis en hebben de meiden en ik op het bankje voor de deur mummiepizza's gegeten en broodjes met knakworst. En die man in die zwarte cape met de lichtgevende ogen....dat is gewoon de buurman, echt waar. 
Ben benieuwd of we vannacht nog kinderen aan ons bed hebben staan met enge Halloweendromen. 
Skelet en heks klaar voor actie!

Eerst naar een spannend verhaal luisteren met elkaar en daarna langs de huizen voor snoep.
Bijzonder 'spooky' 
Edgar op een bedje van heksenhoed gegarneerd met een 'met snoep gevulde' pompoen.

woensdag 26 oktober 2011

Cowboysoep

In een poging om mijn kinderen aan het gezonde eten te krijgen, wil ik me nog wel eens laten meeslepen door tips, trucs en zelfs speciale kookboeken in het genre "kids in de keuken" en "koken met kleuters". Met wisselend succes.
Het boek zelf geoogst door Marian Flint van uitgeverij Snor & Boot is gelukkig ook voor mama's een feest om te lezen en te eten. Vandaag de cowboyssoep geprobeerd - helaas niets zelf geoogst maar wel zelf gekocht bij de plaatselijke supermarkt.
Het resultaat was veelbelovend vond ik zelf: het zag er leuk uit en de kinderen waren enorm gefascineerd door de naam. Dat wil zeggen, tot het daadwerkelijk op tafel stond. Wederom een unaniem "gatver"! "Wat is dat"?
Dat neemt niet weg dat ik het wel erg lekker vond. Hulde aan de bedenkers en gelukkig hebben we de foto's nog:




Mama na afloop met de cowboylaarzen in de lucht uitblazen...
...terwijl Lucky Luke in bad nog even doorrent op zijn zeepaard.


maandag 24 oktober 2011

Nieuwe uitdaging

In januari ga ik starten met een opleiding aan de Fotovakschool. Kijken of ik foto's maken nog steeds zo leuk vind als ik er serieuzer mee bezig ben; en of ik er misschien meer mee kan doen naast mijn baan als beleidsmedewerker. Hoera...een nieuwe uitdaging!
Om nog meer inspiratie op te doen had ik wat favoriete foto's van andere bloggers en fotografen op tafel uitgespreid. Drie keer raden wie er ook toe was aan wat inspiratie...

Foto's van andere bloggers en fotografen (o.a. Alexandrena Parker). Gevonden op het internet.  



zondag 23 oktober 2011

Nieuwe kleren


Naar "Buurman en Buurman" in het theater, boeken uitzoeken in de boekwinkel, eten bij Mac Donald (en sushi voor "de grote mensen"), zwemmen met papa en opa en nieuwe kleren: oogst van een herfstvakantie.
Morgen begint het echte leven weer!

maandag 17 oktober 2011

Herfstvakantie

De eerste schoolvakantie van het schooljaar 2011-2012 is een feit in de regio waar ik woon. Anders dan je zou verwachten, zijn vakanties voor mij meestal redelijke momenten van rust omdat 'meneer de echtgenoot' deels in het onderwijs werkt - en nu dus ook een paar dagen herfstvakantie heeft. Geen gehaast om op tijd aan de schoolpoort te staan of 'ik-heb-geen-vrije-dagen-meer-maar-mijn-kinderen-wel-stress' voor mij. Combineer dat met het mooie weer en de fijne herfststemming in het stadstuintje en je begrijpt dat ik helemaal 'zen' ben - voor zolang het duurt.



Toen ik een tijdje terug ook in deze 'relaxte-mama-stemming' was, stelde ik enthousiast voor om broodjes te bakken met de hele kinderschare. Het idee was om ze eindelijk eens zelf aan de slag te laten gaan met deeg en roller in plaats van krampachtig alles zelf te doen (omdat ik meestal een volledig wit-gebloemde woonkamer en brooddeeg tussen de kussen van de bank in gedachten heb).
Ik moet zeggen dat het geweldig goed ging. Wel werd gelijk duidelijk dat jongens en meisjes een totaal andere aanpak hebben. Begon Juul met het draaien van minuscule broodballetjes en deed Fiet een poging tot het betere vlechtwerk, de mannen kneedden diverse obscure lichaamsdelen in elkaar en startten aan megalomane projecten als 'de Chinese muur'!
Toen ik de kunstwerken eindelijk in de oven zette, nam Juul nog een stevige lik van de met bloem bestoven tafel, maar verder eigenlijk geen problemen.
Voor de geoefende kijker: De Chinese muur .
En deze laat ik aan ieders fantasie over.

donderdag 6 oktober 2011

Herfsttafereel

Idyllisch herfsttafereel:
...blijkt "serious cat bussiness"!
Ed op grijze dakduivenjacht.

dinsdag 4 oktober 2011

Roepnaam

Jongste zoon: " Mam, Mees heet eigenlijk Willem. Maar zijn roepnaam is Mees, dus als je hem roept moet je Mees zeggen."
Ik: " En als hij naast je staat, hoe noem je hem dan?"
Jongste zoon: " Dan moet je Willem zeggen, want dan hoef je niet te roepen."

Soms zijn woorden zo normaal geworden dat je niet meer door hebt wat je zegt. Toen mijn dochters twee jaar waren, wees ik ze eens op een langsrijdende ambulance met flitsende zwaailichten. Waarna ze allebei spontaan begonnen te zwaaien. Horen en zien op kinderniveau...geweldig!