Moederdag

Mijn moeder (in het midden) lang voordat ze mij en mijn zus kreeg...

De laatste schooldag voor de Meivakantie hebben mijn kinderen hun op school gemaakte moederdagcadeautjes meegekregen.

En die verstoppen ze nu dus al twee weken lang iedere dag ergens anders. Zodra ik ook maar een beetje in de buurt dreig te komen worden ze nerveus als een stel goudhamsters waar de kooi van schoongemaakt is (voor de hamsterloze lezers: die beesten verstoppen meestal ergens in hun hok een voorraadje met zaadjes en eten waar ze na het verschonen van hun hok heel nerveus naar gaan lopen zoeken). Zenuwachtig drentelen mijn kinderen dan om me heen om, zodra ik uit de buurt ben, snel hun cadeau met veel gevoel voor drama te pakken en ergens anders te verbergen. "Die van mij is nu echt heel moeilijk te vinden". Ben benieuwd of ze morgen op het 'moment suprême' nog weten waar ze wezen moeten.

Zelf dit jaar geen onderzetters gezaagd of placemats getekend maar mijn moeder uitgenodigd voor een "diner en famille": zelfgemaakte kipburgertjes, peultjes en gepofte aardappelen. En natuurlijk dit 'tribute to...'.  

Sweet memories: deze foto van mij en mijn moeder is door mijn vader gemaakt tijdens een reis naar Berlijn in 2002.

Nagekomen bericht: alle cadeaus zijn op tijd gevonden en om 7 uur 's ochtends overhandigd aan een supertrotse mama. Ik ben verwend met zelfgemaakte koektrommels, mooie tekeningen en charmante gedichtjes. Oudste zoon had bovendien een loftuiting geschreven met als strekking dat het toch wel fijn is dat ik bruin haar heb en geen zwart...want mama's met zwart haar zijn niet lief. Het onderdeel 'mama's met bruin haar zijn lief' is redelijk evidence based (waarbij overigens wel geldt N=1); wat betreft mama's met zwart haar...dat is een nog te toetsen hypothese, lijkt me.

Tot slot: ook de zelfgemaakte kipburgertjes met gepofte aardappel, tzaziki en peultjes vielen goed in de smaak. Al met al dus een zeer geslaagde Moederdag!