Bij de eerste vraag kon ik mooi naar "Er was eens..." verwijzen, een van oorsprong Franse tv-serie van eind jaren 70 over allerhande wetenschappelijke en natuurkundige verschijnselen (bijvoorbeeld hier...tip: zet het geluid van je computer wat zachter in verband met de plechtige orgelmuziek aan het begin). Kindje voor YouTube geïnstalleerd, mama weer wat tijd voor zichzelf.
Het antwoord op de tweede vraag vergde echter wat meer tijd. Mijn verhaal over liefde, zaadjes en eicellen leverde bovendien nog meer vragen op: "Hoe komen die zaadjes dan bij de eitjes? En kom ik uit een ei?"
Toen ik het verhaal nog maar eens uit de doeken had gedaan, inclusief alle details, vond ze het maar een smerig idee. En ze wilde toch al geen baby omdat ze in de film Narnia had gezien dat baby's met veel geschreeuw van de moeder naar buiten komen. En daarmee was die vraag ook mooi beantwoord en de toekomst van mijn stamboom beslist wat deze dochter betreft.
Afgelopen week bij het naar bed brengen kwam er ineens een nieuwe vraag.
Oudste dochter: "Mama, wat zit er eigenlijk in je hoofd?"
Ik: "Daar zitten je hersenen."
Oudste dochter: "Maar hoe werkt dat dan? Papa zegt met elektriciteit."
Ik: "Ja, zoiets is het wel geloof ik."
Oudste dochter: "Maar hoe kan dat dan? Er zit toch geen stekker aan je hoofd? En moet je dan altijd bij een stopcontact zitten? En als je dan naar Afrika wilt, moet er dan een heel lang snoer mee?"
Hmm, goede vragen, ingewikkeld antwoord wat mij betreft. Ik heb dan ook doorverwezen naar papa, die immers was begonnen met z'n 'er zit elektriciteit in je hoofd'. Topic voor nu afgerond dacht ik.
En toen gingen we de volgende dag naar de bloemist waar ze een bloem uit mocht zoeken. Die ene graag, met die rare kronkels. De bloemist vroeg onschuldig "weet je hoe deze bloem heet? Een hersenbloem".
Ohoh...en vandaag bleek bovendien dat ook het tweede onderwerp nog speelt in het brein van mijn dochters toen ik ze met elkaar hoorden discussiëren of ze nou "twee-eierig of één-eierig zijn". Waarschijnlijk "twee-eierig" want ze lijken niet op elkaar constateerden ze zelf. Maar de broers zouden weleens "één-eierig" kunnen zijn want die kan niemand uit elkaar houden.
Om verdere diepgang voortijdig de kop in te drukken (dat doen ze maar op school), heb ik vandaag als afleiding wortelcakejes gebakken. Het recept was van Sophie Dahl en met name de roomtopping (mascarpone, poedersuiker, citroen en vanille) is meesterlijk. Daar krijg je zelfs rauwe slakken smakelijk mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten