Kerstcircus

Net als ieder jaar was ik ook deze keer weer vergeten dat de decembermaand, met al zijn festiviteiten in- en buitenshuis, eigenlijk gewoon de drukste maand van het jaar is. Niet alleen vieren we Sinterklaas en de verjaardag van de meisjes (wat door een sluwe speling van het lot ook nog eens op dezelfde dag valt), maar ook nog eens vele kerstactiviteiten.
Alleen al van de basisschool staan er vier vieringen op het programma - tel daar de festiviteiten van twee verschillende middelbare scholen en de kersthappenings van mij en meneer-de-echtgenoot bij op en je hebt een maand waarin je je als een hamster in zo'n rad voelt: je moet blijven bewegen anders val je met een zwierige zwaai hartstikke om.

Gelukkig vond ik ook nog de tijd om de jaarlijkse kerstfoto's te maken - de meest geslaagde verwerkte ik tot onze kerstkaart. En tijd om te experimenteren in de keuken.
Zo maakte ik geurige gingerbreadmannetjes, een heerlijke salade van aardperen en radijsjes en stylde ik een tafel voor een kleurrijk kerstontbijt met prachtig porseleinen borden en schaaltjes van Het Derde Servies. Een heerlijk adres om lekker te snuffelen en waar je altijd met iets vandaan komt als je net als ik van vintage servies houdt.

En toen ging het ook nog sneeuwen...twee donzige witte dagen lang. Precies lang genoeg om wilde sneeuwballengevechten te houden en een knisperfrisse ijspoppenfamilie te rollen in de voortuin. Die na een dag alweer gesmolten waren. Gelukkig - zodat we niet door een laag bruine sneeuwpap hoefden te ploegen om onze kerstinkopen te doen.

Dus ja, het was druk, het was hectisch, het was een gekkenhuis...maar wel een heerlijk gekkenhuis. Het was ons eigen familiecircus, in ons knusse stadshuisje hier in Rotterdam. En ik heb genoten van elke minuut. Dus laat 2018 maar komen!

Each year I'm surprised at how busy the month of December actually is. Not only do we celebrate the birthday of the girls, but also Sinterklaas (both on the same day unfortunatelly) and a lot of Christmas celebrations on all the different schools and the offices of me and the husband. I always feel like a hamster in a spinning wheel: you have to keep moving or you will fall of.

Luckily I also found time to make the annual familyportrait and to experiment in my wee kitchen. I baked gingerbreadmen, a delicious salad of Jerusalem artichokes and styled a colorful breakfast table with vintage tableware of Het Derde Servies, a beautiful and charming shop in Rotterdam.  

 And then it snowed...two glorious white days. Just long enough to throw snowballs at each other and built a frosty snowmanfamily in our frontyard.

So yes, it was busy and grazy and a madhouse. But it was our own madhouse, in our own wee cityhouse here in Rotterdam. And I loved every minute of it! Now let's see what 2018 will bring. 

"And now we welcome the new year. 

Full of things that have never been."

Love in the old fashioned way

Mijn oma is 91 geworden. Toen ze in 2002 overleed, zag ze eruit zoals een oma uit een prentenboek: klein, een beetje krom en met een hoofd vol korte grijze krulletjes. Ik herinner me haar ook alleen als oude vrouw, slofjes hakend en manchetten verstellend in een oude leunstoel met antimakassars terwijl ze ons zo nu en dan dwingend aanspoorde om iets in het huishouden te gaan doen. Haar "zou jij je moeder niet eens helpen!" galmt na al die jaren nog helder na. Maar mijn herinnering aan haar is uiteraard maar een fractie van haar leven.

Bladerend door de oude fotoalbums die bij mijn moeder thuis in de kast staan, ontvouwt zich foto na foto namelijk een wonderlijk ander deel. Verborgen tussen de flinterdunne spinnewebbladeren komt haar levensverhaal tot leven. Mijn oma als jonge vrouw in elegante jurken met kant, rijen kleine knoopjes en gesteven kraagjes. Dansend en lachend, zingend in een swingband. Stralend in de armen van mijn opa en sigaretjes rokend op het dak van een oud huis dat allang niet meer bestaat.    

Ze trouwde met haar grote liefde en ze kregen samen twee kinderen. Ze vertelde me eens dat toen hij veel te vroeg overleed, ze er eigenlijk niet meer zo veel aan vond, aan het leven. Als ik naar de foto's van hen samen kijk, jong en verliefd, kan ik het niet laten om te denken aan hoe het zou zijn geweest als ze samen echt oud waren geworden. 

Zou hij tot op hoge leeftijd bloemen voor haar hebben gehaald? Zorgvuldig uitgekozen zacht geurende theerozen met daartussen fragiele sprietjes brem en donkere, mysterieuze anemonen. 

Zou zij, wachtend tot hij thuiskwam in een van haar kookboeken hebben gebladerd. "Zal ik de soesjes maken waar hij zo gek op is? De kleine mokkataartjes? Nee wacht, ik maak iets met de bloedsinaasappels die ik gisteren op de markt kocht." 

Terwijl ze bezig is met het maken van de custard voor in de zandtaartjes mijmert ze over het begin van hun relatie. Ze heeft alle treinkaartjes uit die tijd nog bewaard - keurig opgeborgen in een klein gouden doosje met frivool gekleurde emaillen bloemetjes erop. Zo nu en dan kijkt ze ernaar en pakt de door hem verzonden ansichtenkaarten erbij, volgeschreven met lieve woordjes in zijn fijn krullerige handschrift. 

Als hij eindelijk thuiskomt zet ze zijn bloemen in een vaas en schenkt twee glazen rozenlimonade met gin in. Ze hebben tenslotte iets te vieren. Op de liefde! The old fashioned way!

Bloedsinaasappeltaartjes (uit 'Delicious 2, febr. 2017')

Nodig voor 6 kleine taartjes

taartbodem
175 g bloem
80 g amandelmeel
100 g suiker
125 g boter
1/2 tl kardemonpoeder
2 eieren
6 taartvormpje met losse bodem, ingevet

vulling
2 eieren
8 eidooiers
225 g suiker
sap en rasp van 3 bloedsinaasappels
sap en rasp van 1 limoen
sap van 1/2 citroen
200 g boter
200 ml slagroom

3 bloedsinaasappels voor de garnering

Meng voor de bodem 1 ei met alle andere ingrediënten, maak er een platte schijf van die je twee uur in de koelkast legt, verpakt in plastic folie.

Verwarm de oven voor op 170 C, vul de vormpjes dun met het deeg en bak de bodems ruim een kwartier blind in de oven. Verwijder het bakpapier en de vulling, strijk de bodems in met het andere ei en zet nog vijf minuutjes terug. Laat daarna ongeveer 1 uur afkoelen.

Maak ondertussen de custard door de eieren, de dooiers, de suiker en al het rasp en sap goed te mengen. Verwarm de slagroom en laat de boter hierin smelten. Voeg nu iets van de warme slagroom bij het eimengsel zodat dit al iets warmer wordt. Giet dan de rest van het roommengsel erbij en zet de kom boven een pan kokend water (let op dat het water de onderkant van de kom niet raakt) en klop net zolang totdat een mooi dik gebonden mengsel ontstaat. Dit kan best lang duren!

Neem van het vuur en giet voorzichtig in de taartbodems. Dek af en laat in de koelkast rusten.

Na een uur zijn ze klaar en kan je ze garneren met dunne plakjes bloedsinaasappel.

My grandmother was 91 when she died and looked like a granny from a childrensbook. I remember her only as an old lady but that's obviously only a small part of her history. When I look at the pictures of her and my granddad in the old photobooks at my mothers house, a different story unfolds itself between the cobwebbed pages. Two young lovers, smiling, singing and dancing - smoking cigarettes on the rooftop of an old house that doens't excist anymore. And I can't help but wonder about what could have been when they really could have grown old together (unfortunatelly my grandfather died to early). This blogpost is about that - the flowers that he would still bring her after all those years, the little treats she would bake him. It's about love, the old fashioned way!

Oh baby, it's warm outside...

Probeer maar eens in kerstsfeer te komen terwijl je met je zomerjas open langs een koerend duivenpaartje loopt, de zweetparels twinkelend op je voorhoofd. Kansloos! En de Wisteria in mijn stadstuintje heeft ook nog gewoon groene blaadjes.

Dan maar een intensief kerstoffensief ingezet met vazen vol rode besjes en eucalyptus (want die geur!), sinaasappels en cranberry's en om het af te maken 'Last Christmas' van Wham! en 'All I want for Christmas' van Mariah Carey op de repeat-shuffle. Zo, dat begon er al op te lijken. Toen nog iedereen in witte feestoutfit gestoken, versierd met dennengroen en voila, de kerstkaart was ook weer klaar.

Mild gestemd door deze toch nog soepel opgeroepen "kersterigheid" gaf ik mijn kinderen een pak bladerdeeg en wat schattige kerstvormpjes en met een "Jongens, maak maar wat leuke kerstkoekjes" installeerde ik me in mijn leunstoel om het kerstdiner bij elkaar te bladeren in de nieuwe Delicious. 
 

En toen bleek dat het toch nog geen kerst is: hadden de lieverds eerst nog braaf wat sterretjes en boompjes uitgestoken, al gauw waren ze via engeltjes met borsten overgegaan op vrije vormen die weinig tot niets met kerst te maken hebben. Ja, behalve als je met je geliefde de kerst doorbrengt op een berenvel voor de open haard in een verafgelegen berghut.

We hebben ze maar snel opgegeten en toen ben ik overgegaan op het echte werk: een cranberry sinaasappel cheesecake. De cranberry's had ik nog over van de fotoshoot dus de topping was zo gemaakt (gewoon in een pannetje gooien met wat suiker, kaneel, scheutje port en sinaasappelrasp en tot prut koken). 

De bodem heb ik gemaakt door een half pak bastonge koek te verkruimelen en te vermengen met 40 gram gesmolten roomboter. Dit mengsel doe je vervolgens in kleine glaasjes en moet je een beetje aandrukken.

Dan het middelste stuk van de cheesecake: meng 125 gram mascarpone met 45 gram poedersuiker, een flinke scheut ongeklopte slagroom en wat sinaasappelrasp. Klop het op tot de gewenste dikte (ik hou ervan om het ongeveer de consistentie van Griekse yoghurt te laten hebben) en verdeel het over de kruimelbodem. Giet tot slot de inmiddels afgekoelde cranberryjam erover en klaar. Easy peasy kersttoetje!

Om het geheel nog wat meer kerstuitstraling te geven, kan je er net als ik nog wat sinaasappelrasp over strooien. Doet het namelijk ook heel leuk op de foto's van je kerstdiner!

May your days be merry and bright. And may all your christmases be white!