Sinterklaastraktaties

Morgen gaan de dames voor de laatste keer naar het kinderdagverblijf...dat wordt trakteren dus. Vanochtend waren ze voor de tweede keer wennen op school en dat gaf mij de gelegenheid om vijftien traktaties in elkaar te zetten. Benodigdheden: lucifersdoosjes, Sinterklaaspapier, zakken Sinterklaassnoep, plakband, twee vrije uren en een flinke dosis goede zin.

''Rainman'' slag je slag!

Omdat ik alleen de luciferdoosjes nodig had, zit ik nu met een gigantische berg lucifers (zonder afstrijkmogelijkheden; kan dat inderdaad ook aan de zool van je schoen of is dat alleen voorbehouden aan stripfiguren?).
Uiteraard was "curious Ed" ook weer van de partij zoals altijd wanneer er iets met papier, plakband of lapjes stof gebeurt op de tafel.

Twee uur verder en het resultaat mag er zijn. Weliswaar niet zo spectaculair als de sweet table van Tarte Taart An maar toch best aardig.

Nu maar hopen dat de kruidnootjes morgenochtend niet zacht zijn...of nog erger: dat er een peuter of dreumes zich verslikt in een chocolademuis of kikker.

Gewoon, omdat ik het een mooie foto vind. 

Hagelslag

Oudste dochter keek vanmiddag met één oog geïntrigeerd het pak vruchtenhagel in: "Dat is gezellig daar!"  

Vallende blaadjes en mist...

 ...als het niet van die mooie beelden op zou leveren, zou je er bijna depressief van worden.

52 voorsteden

Ver voordat ik zelf mijn blog begon, stuitte ik via, via, via, via op het blog van Louise Hawson: 52suburbs.com. Zij heeft van september 2009 tot oktober 2010 52 voorsteden van Sydney gefotografeerd en de foto's op haar blog gezet. Idee was om haar passie voor fotograferen te combineren met het beter leren kennen van de stad waar ze al dertig jaar woonde. Wekelijks deed ze verslag van een suburb met geweldige foto's en bijbehorend verhaal. De ultiem inspirerende blog voor mij, want niet alleen deel ik haar passie voor fotograferen (hoewel ik nog lang niet zulke briljante foto's maak) maar sinds ik in 2001 in Sydney ben geweest is dat ook een van mijn favoriete steden. 

En nu lees ik tot mijn grote blijdschap dat ze 52 suburbs van wereldsteden wil gaan fotograferen. Ik begrijp dat ze inmiddels voldoende 'funds' heeft en op 1 januari 2012 start: meer hierover kun je hier lezen. Hopelijk ook Rotterdam...ik weet wel een geweldige 'voorstad':

En mocht er trouwens iemand tips hebben over hoe je je foto's in een lay-out kan plaatsen zoals je dat zelf wilt...graag! Ik heb nu een half uur zitten pielen en beter dan dit wordt het niet. Van die mooie diptyches zoals Louise Hawson zou helemaal geweldig zijn natuurlijk. 

Wolfie

Heb ik het hier al eens echt over Wolfie gehad? Volgens mij heb ik alleen verteld dat Wolfie de moeder is van Edgar. Dat weet ze zelf trouwens niet meer. Zodra ze hem in de gaten krijgt, begint ze luid te grommen en te blazen. Zodra ze ons in de gaten krijgt tegenwoordig trouwens ook, behalve als we haar buiten tegen komen. Dan is ze letterlijk poeslief en komt ze zelfs weer bij je op schoot zitten.
Nu het kouder wordt, komt ze gelukkig weer wat vaker binnen en zoekt dan een goed plekje om te slapen. Zoals nu, midden op de tafel, op het enige zachte stukje dat er in de omtrek te vinden is: een pannenlap waar ze eigenlijk niet op past. Hoog boven alles uit zodat ze Edgar goed kan zien aankomen en en op tijd kan beginnen met grommen. Voorlopig gelukkig niet nodig want Ed is ook onder zeil na een lange dag in de mist.

Jongens heb je het al vernomen...

Sinterklaas is aangekomen! De hysterie in huize Edgar is compleet. 

Dit ondanks het feit dat zoons dit jaar van een vriendje hebben vernomen dat Sinterklaas eigenlijk al heel lang dood en dus niet echt is. Dat neemt niet weg dat met name de oudste zoon fanatieker dan ooit staat te zingen naast zijn schoen en de leiding neemt in het neerzetten van foerage voor Amerigo.

De wortels zijn niet aan te slepen en mama is al twee keer tot aan de enkels in een bak water gaan staan: voor Amerigo voor als hij dorst heeft tijdens het pakjes rondbrengen. 

Dit laatste heb ik overigens zelf in de hand gewerkt...van huis uit mee gekregen dat het paardje ook verzorgd moet worden. Mijn vader raspte vroeger altijd de wortel in onze schoen ('want Amerigo eet niet zo netjes') of verkruimelde de boterham tot paneermeel zodat we nog dagen na konden genieten van het schoenzetten.  

Toen vanochtend de schoenen eindelijk gevuld bleken na avonden zingen en tekeningen inleveren, trok de oudste dochter overigens de verrassende conclusie dat papa en mama dat hadden neergelegd. Toen ik vertelde dat Sinterklaas dat had gedaan en de pieten keek ze me nogal geschokt aan. Ben benieuwd hoe zich dat ontwikkeld de komende dagen.  

Zelfgemaakt Sinterklaasraam in huize Edgar.

Om de feestvreugde nog wat te verhogen heb ik zaterdag met dochters speculaas gebakken. Helaas bleek het deeg tijdens het bakproces extreem uit te lopen zodat de schattig bedoelde schijfjes eindigden als wagenwielen. Maar lekker waren ze wel.

Spaanse schoentjes aan en Sinterklaasliedjes zingen maar!

Ambtenaar

Overdag ben ik een gewone ambtenaar ("maar 's nachts...", nou ja, laat maar). Hoorde laatst dat je als ambtenaar verondersteld wordt “processen te faciliteren en te begeleiden”. Aha…?!
Niet raar dus dat er bij de meeste mensen een beeld onstaat dat ambtenaren de hele dag neuspeuterend uit het raam kijken met een kop koffie in hun hand. En dat we bij de koffieautomaat roddels en moppen uitwisselen.

Dat van die roddels klopt soms wel een beetje maar verder is de koffieautomaat ook vooral een plek waar afspraken worden gemaakt over te leveren stukken en waar keiharde deadlines worden gesteld.
Het stereotiepe taalgebruik van ambtenaren (wollig en met een hoop jargon) klopt dan weer wel. Vaak liggen onderwerpen uitermate gevoelig en moet je eindeloos nuanceren (en met minstens vijf partijen overleggen over woordkeus, vorm en moment van communiceren).
Resultaat is vaak een voor buitenstaanders niet te begrijpen tekst met soms onbedoeld hilarische passages.
Een paar jaar terug heeft het Tijdschrift Onze Taal hier een artikel aan gewijd waaruit onder andere de volgende zinnen komen:

• Deze casus bevat corruptogene elementen.
• De burger leeft in een lokale omgeving.
• Uithuizigheid is een noodzakelijke voorwaarde om zich in de publieke ruimte delinquent te kunnen presenteren.

Briljant!

Gelukkig kunnen ze er waar ik werk ook wat van. Samen met een paar “partners in crime” voeg ik elke foute ambtenarenuitdrukking die we horen toe aan ons eigen ‘ambtenarenwoordenboek”. Opmerkelijkste score tot nu toe:

• Dat is ingekaderd in een weelderig bed van regelgeving.
• Als wij niet weten hoe vol het halflege glas is, dan weten we ook niet wat erbij moet.
• Ik heb het nu druk, ik negeer je straks wel.
• Dat is het fruitvliegje onder de onderzoeken.
• Is dat beleid of heb je er over nagedacht?

Debiteuren Crediteuren eat your heart out!

Atelier Edgar heeft de deuren geopend

De kleurpotloden zijn geslepen, de eerste streep is gezet.

De tekeningenproductie wordt langzaam opgevoerd. We zitten nu op een gemiddelde van 2 per dag...per kind! Ik hoop dat de Sint zaterdag met een grote stoomboot komt met extra laadruimte en een peleton Pieten om alle kunstwerken in te laden.

Zondag

In de ochtend door het bos gewandeld, van duinpannen gerend en pannenkoeken gegeten.

's Middags met de mannen gezwommen bij David Loyd, wat klusjes thuis gedaan en een hele kip gebraden en opgegeten. Mooie zondagsbezigheden. 

En nu is 50% van de kinderschare op bed: tijd voor een glas rode wijn, kaarsjes...

en fijne muziek: Cat Power (gevonden via you tube).

Sinterklaas

Ondanks het mooie weer van de afgelopen dagen zijn mijn kinderen al flink bezig met Sinterklaas. Zo word ik inmiddels van dag tot dag op de hoogte gehouden van het aantal nachtjes slapen dat het nog duurt voordat onze Spaanse vriend weer in het land is en de eerste folders van de speelgoedwinkel zijn al stukgelezen.
Gisteren de volgende natuur filosofische bespiegeling van oudste zoon op het geheel.

Oudste zoon: " Mama, wist je dat Sinterklaas eigenlijk een nachtdier is?"
Ik: " Nee, waarom denk je dat?"
Oudste zoon: "Nou, overdag doet hij niets en 's nachts gaat hij pas het dak op om cadeautjes te brengen."