Met dat in gedachten en het emancipatoire idee dat meisjes auto's ook best leuk kunnen vinden, probeerde ik laatst mijn meiden te interesseren voor de auto's in de straat.
Om niet gelijk te moeilijk te beginnen, gestart met het 'Lelijke Eendje': aansprekende naam en makkelijk herkenbaar model dacht ik zo. Fascinerend vonden ze het. Goed bezig, dacht deze "Opzij-mama" blij.
Een paar dagen later bleek zelfs dat er ergens wel iets was blijven hangen. Bij het passeren van het Eendje bij ons in de straat zag ik oudste dochter nadenken en tada, ik hoorde het kwartje vallen.
Helaas niet het hele kwartje, zo bleek toen ze supertrots riep: "Mama, kijk een lelijke kip!"
 |
| Kip uit het briljante en hier zeer favoriete prentenboek "Wie rijdt?" van Leo Timmers. |
En om nog even op het onderwerp 'kip' door te gaan, niets lekkerder dan op zondag een hele gebraden kip die je eind van de middag in de oven zet zodat langzaam het hele huis ervan begint te geuren. Liefst met flink knoflook en verse tuinkruiden als rozemarijn en tijm.
Afgelopen weekend waren 'meneer de echtgenoot' en kinderen naar de carnavalsoptocht in Maastricht, maar vorig weekend was er alle tijd voor gebraden kip met kruiden. Tijdens het eten zag ik jongste zoon met chirurgische precisie de kruiden van zijn kippenpootje pulken.
Ik: "Is er iets?"
Jongste zoon: "Ja. Er zitten allemaal buitendingen op mijn kip."
Nagekomen bericht.
Ik dacht vanmiddag toen ik met de dames opnieuw langs het Eendje liep, "toch nog eens vragen of ze het nu wel weten ".
Oudste dochter: "Ja hoor, dat is een stoute eend."
Nagekomen bericht, augustus 2012.
Jongste dochter heeft het inmiddels stelselmatig over een "lelijke gans" en oudste dochter had het afgelopen week over een "kwalijke eend" toen we langs de bewuste auto liepen. Zucht, ik ben bang dat ik het feministisch getinte "auto-project" op moet geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten