Stampertjes

Negen uur. Normaal is het rond dit tijdstip in huis relatief rustig. Wat tv-geluiden, "meneer de echtgenoot" die iemand belt en een fluitende fluitketel maar dan heb je het ook wel gehad.
Maar vandaag dus niet. Oudste dochter is al drie keer naar beneden gekomen want ze kan niet slapen: Ik hoor steeds "gekke dingen". En nu je het zegt..ik eigenlijk ook. Rollende geluiden en een hoop gestamp.

Als we samen boven aankomen, wordt het geluid steeds harder en ja hoor, ook een hoop gegiechel erbij. Het zijn de twee broers (beter bekend als "De Stampertjes") die ook niet kunnen slapen en het toen maar tijd vonden voor een stevig potje knikkeren (met wel vijftig knikkers tegelijk; als je het doet, doe het dan goed! is het motto).
Ze hebben bovendien als echte Stampertjes hun dekens op de vloer gelegd en luisteren daar met grote ogen naar mijn betoog over "morgen weer vroeg dag, fris voor school zijn en nu stil want je zusje kan niet slapen". Juichend wordt er gevraagd of je het "echt helemaal beneden kan horen?". Ja dus.
Hulde voor de praktische vader van de Stampertjes: briljant die vloer met geluidsdempende matrassen en wat een vondst: altijd patat als avondeten (nooit meer gezeur over groene, gezonde dingen)!

Jongste dochter had twee velletjes papier nodig om Majoor Langhors met alle Stampertjes op zijn rug te kunnen tekenen. En ze heeft, na wat aarzelende vingeroefeningen, de familienaam op z'n Rotterdams er boven gezet: Stampert!