Sprookjesijstaart

Vandaag nog maar weer een keer een poging gedaan om meer fruit naar binnen te krijgen bij de circuskinderen. Bramen, aardbeien, banaan en sinaasappel met yoghurt gemixt en vervolgens volgens een tijdrovend proces in vrolijke laagjes bevroren. 

Bovendien nog gekleurde ijslepeltjes, zilverfolie en een set kabouters uit de kast getrokken en dat gecombineerd met een paar frisse blaadjes uit de tuin. Het resultaat was een echte sprookjesijstaart... 

...maar helaas geen onverdeeld succes. "Het smaakt naar vers fruit! Waarom?" En ook jammer van de stukjes echt fruit volgens de mannen.

De dames vonden het echter zo'n succes dat ze een bestelling voor hun verjaardag hebben geplaatst.

Au revoir

Zoals hiervoor vermeld, is het circus deze week weer full swing van start gegaan. "Meneer de echtgenoot" en ik weer aan het werk, de mannen naar de bovenbouw en de dames kleuter-af. Maar met in ons hoofd nog een beetje vakantie en zwevende Franse zinnen.
Zinnen die ik mijn eigen kinderen, in navolging van mijn vader, iedere vakantie weer probeer mee te geven. Het verhaal gaat dat hij mijn toen driejarige zus had geleerd om na zijn eigen aanzet "Vive-la-France", met veel gevoel voor dramatiek "Vive-la-Republique" te laten roepen...met als gevolg juichende Fransen en gratis ijs.
Wat betreft onze Franse lessen: we boekten eindelijk succes dit jaar. Oudste dochter riep bij ieder afscheid met een zangerige Franse tongval "Au revoir" in plaats van "ooievaar". Tres bien!
Helaas bleek afgelopen weekend dat het woord ooievaar nu helemaal is verdwenen uit haar vijfjarige vocabulair.

Oudste dochter: "Mama, er was een dode vogel in de sloot bij opa en oma".
Ik: "Oh, wat zielig. Weet je wat voor een het er was?"
Oudste dochter: "Ja. Het was een dode au revoir vogel." 

Oudste dochter in "la douce France" op zoek naar goede toevoegingen voor de collectie van haar bosmuseum.