Takkengezin

Ze was nog maar goed en wel twee dagen naar school of oudste dochter kondigde vastbesloten aan dat ze woensdagmiddag vier wandelende takken mee naar huis zou nemen. Blijkbaar had er in de zomervakantie een babyboom plaatsgevonden in het terrarium van juffrouw Vicky en oudste dochter had gretig haar vinger opgestoken toen er gevraagd werd wie er een paar mee naar huis mocht nemen. Overleg niet nodig meende ze want "mama houdt van huisdieren". Inderdaad, maar dan alleen als ze harig zijn, snorharen hebben en gezellig miauwen en spinnen om aandacht; niet als ze behoren tot de orde van de spooksprinkhanen (zoek maar op!) en zes kriebelpootjes hebben waarmee ze angstaanjagend snel kunnen lopen. De horror.

Maar goed, het werd woensdagmiddag. Dochter kwam trots met een glazen pot met niet vier maar vijf wandelende takken thuis. "En die ene hele grote is de papa!" Een heel takkengezin dus.

In het in allerijl gekochte terrarium met hermetische deksel werd een berg klimop gelegd. Ze leven namelijk op een dieet van klimop en bramen. De ultieme superfoods, getuige de slanke lijn van onze nieuwe vrienden. Chiazaad en quinoa? What were you thinking Rens Kroes!

Eenmaal in hun nieuwe habitat, kroop de grote papa-tak gelijk ondersteboven op het deksel. Het enige wat hij sindsdien doet is af en toe grimmig wat Bony M bewegingen maken. Een wat kleiner exemplaar werkte zich in nog geen vijf minuten wild tandhakkend door de eerste klimopbladeren heen en de rest heeft zich zodanig gecamoufleerd opgesteld dat ik vannacht heb overwogen om de pootjes van mijn bed in kommetjes water te zetten zodat het ongedierte me niet in mijn slaap kan verrassen.
Oudste dochter, die mijn angstzweet wel door had, riep vanochtend bij het wakker worden dan ook geruststellend "Ik zie ze alle vier nog hoor, mama!". Op mijn "het waren er toch vijf!?" kwam alleen een weifelend "o,ja". Toch eens opzoeken hoe oud die beesten eigenlijk worden.

Enfin, op zoek naar een bodembedekker voor in het terrarium kwam ik in de Volkskrant het recept van een Key lime pie tegen. En daar word ik toch een stuk vrolijker van.

Key lime pie

Nodig voor 1 royale taart
100 g roomboter
250 g digestives, verkruimeld
6 limoenen
400 ml gecondenseerde melk
300 ml slagroom
taartvorm van 22 cm doorsnee

Trotseer de blikken van nieuwsgierige buurtgenoten bij de plaatselijke super (Wat gaat zij in godsnaam met zes limoenen doen??) en spoed je naar huis met deze veelbelovende ingrediënten. Smelt de boter in een pannetje en vermeng met de verkruimelde digestives. Maak er een bodem en opstaand randje van in je taartvorm en zet tenminste tien minuten weg in de koelkast. Ondertussen kan je dan de limoenen wassen, raspen en uitpersen.

Meng de gecondenseerde melk, de room, het sap en de rasp (Let op, niet alle rasp!! Bewaar een klein beetje om de taart straks mee op te sieren). Als het goed is wordt dit een lobbige massa die je met een dikke straal op de bodem kan gieten. Beetje netjes verdelen en een nachtje in de koelkast laten staan. Korter kan ook, maar dan loop je de kans dat de vulling er bij het snijden langzaam uitzakt, weet ik uit (te gretige) ervaring. Strooi de resterende rasp er tot slot met de losse pols overheen voor het serveren.