Net zo mooi als de schaal met kleine stoofpeertjes hieronder, die rechtstreeks uit een sprookjesboom geplukt lijken. Zo'n boom die alleen voorkomt in de duistere verhalen van de gebroeders Grimm (eet zo'n peertje ongekookt en je verandert in een oude dwaze koningin, in een meisje dat eindeloos vestjes van zwanenveren moet naaien of in een gnoom die hardnekkig rondbazuint dat niemand weet hoe hij heet).
Voordat het zover kon komen, had ik gelukkig mijn gietijzeren pan al gepakt en de peertjes in een geurig bad van rode wijn, steranijs, kaneel en laurierblaadjes gezet. Een halfuurtje op het vuur ermee - ondertussen genietend van een dampende kop thee terwijl mijn Rotterdamse keukentje zich langzaam vulde met het magische stoofpeertjesaroma.
Maar daar stopte het sprookje niet deze keer. Want hoewel zo'n rood glanzend peertje op zichzelf al een feest is waar Sneeuwwitje spontaan haar sappige appeltje voor zou laten liggen, wilde ik deze keer nog meer herfstsmaken toevoegen. Iets met speculaas en vanilleroom...
Uiteindelijk werd het een romige speculaas-cheesecake met mijn stoofpeertjes als een karmozijnen kroontje er bovenop. De herfst gevangen in een taart!
Bij het eten van slechts een klein stukje verander je in een lichtvoetig najaarsprinsesje met een jurkje van ritselende oranje blaadjes en een kransje van scharlaken besjes op het golvende haar. Maar let op, zodra je nog een stukje neemt, loop je het risico om net als de wolf voorover te vallen in de waterput omdat je maag gevuld lijkt met keien!
Kortom, een taartje om in kleine puntjes te snijden en dan met liefde uit te delen na een lange, frisse wandeling door een gekleurd toverbos.
