Bladerend door de oude fotoalbums die bij mijn moeder thuis in de kast staan, ontvouwt zich foto na foto namelijk een wonderlijk ander deel. Verborgen tussen de flinterdunne spinnewebbladeren komt haar levensverhaal tot leven. Mijn oma als jonge vrouw in elegante jurken met kant, rijen kleine knoopjes en gesteven kraagjes. Dansend en lachend, zingend in een swingband. Stralend in de armen van mijn opa en sigaretjes rokend op het dak van een oud huis dat allang niet meer bestaat.
Ze trouwde met haar grote liefde en ze kregen samen twee kinderen. Ze vertelde me eens dat toen hij veel te vroeg overleed, ze er eigenlijk niet meer zo veel aan vond, aan het leven. Als ik naar de foto's van hen samen kijk, jong en verliefd, kan ik het niet laten om te denken aan hoe het zou zijn geweest als ze samen echt oud waren geworden.
Zou hij tot op hoge leeftijd bloemen voor haar hebben gehaald? Zorgvuldig uitgekozen zacht geurende theerozen met daartussen fragiele sprietjes brem en donkere, mysterieuze anemonen.
Zou zij, wachtend tot hij thuiskwam in een van haar kookboeken hebben gebladerd. "Zal ik de soesjes maken waar hij zo gek op is? De kleine mokkataartjes? Nee wacht, ik maak iets met de bloedsinaasappels die ik gisteren op de markt kocht."
Terwijl ze bezig is met het maken van de custard voor in de zandtaartjes mijmert ze over het begin van hun relatie. Ze heeft alle treinkaartjes uit die tijd nog bewaard - keurig opgeborgen in een klein gouden doosje met frivool gekleurde emaillen bloemetjes erop. Zo nu en dan kijkt ze ernaar en pakt de door hem verzonden ansichtenkaarten erbij, volgeschreven met lieve woordjes in zijn fijn krullerige handschrift.
Als hij eindelijk thuiskomt zet ze zijn bloemen in een vaas en schenkt twee glazen rozenlimonade met gin in. Ze hebben tenslotte iets te vieren. Op de liefde! The old fashioned way!
Bloedsinaasappeltaartjes (uit 'Delicious 2, febr. 2017')
Nodig voor 6 kleine taartjes
taartbodem
175 g bloem
80 g amandelmeel
100 g suiker
125 g boter
1/2 tl kardemonpoeder
2 eieren
6 taartvormpje met losse bodem, ingevet
vulling
2 eieren
8 eidooiers
225 g suiker
sap en rasp van 3 bloedsinaasappels
sap en rasp van 1 limoen
sap van 1/2 citroen
200 g boter
200 ml slagroom
3 bloedsinaasappels voor de garnering
Meng voor de bodem 1 ei met alle andere ingrediënten, maak er een platte schijf van die je twee uur in de koelkast legt, verpakt in plastic folie.
Verwarm de oven voor op 170 C, vul de vormpjes dun met het deeg en bak de bodems ruim een kwartier blind in de oven. Verwijder het bakpapier en de vulling, strijk de bodems in met het andere ei en zet nog vijf minuutjes terug. Laat daarna ongeveer 1 uur afkoelen.
Maak ondertussen de custard door de eieren, de dooiers, de suiker en al het rasp en sap goed te mengen. Verwarm de slagroom en laat de boter hierin smelten. Voeg nu iets van de warme slagroom bij het eimengsel zodat dit al iets warmer wordt. Giet dan de rest van het roommengsel erbij en zet de kom boven een pan kokend water (let op dat het water de onderkant van de kom niet raakt) en klop net zolang totdat een mooi dik gebonden mengsel ontstaat. Dit kan best lang duren!
Neem van het vuur en giet voorzichtig in de taartbodems. Dek af en laat in de koelkast rusten.
Na een uur zijn ze klaar en kan je ze garneren met dunne plakjes bloedsinaasappel.
My grandmother was 91 when she died and looked like a granny from a childrensbook. I remember her only as an old lady but that's obviously only a small part of her history. When I look at the pictures of her and my granddad in the old photobooks at my mothers house, a different story unfolds itself between the cobwebbed pages. Two young lovers, smiling, singing and dancing - smoking cigarettes on the rooftop of an old house that doens't excist anymore. And I can't help but wonder about what could have been when they really could have grown old together (unfortunatelly my grandfather died to early). This blogpost is about that - the flowers that he would still bring her after all those years, the little treats she would bake him. It's about love, the old fashioned way!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten