Ondanks de grijze lucht en de laaghangende mist was ik in Franse sferen in mijn kleine stadskeukentje afgelopen week. Geïnspireerd door de tentoonstelling in het gemeentemuseum in Den Haag (Hubert de Givenchy's ode aan Audrey Hepburn) en het running diner kids hier in de buurt (waarbij we onze woonkamer omtoverde tot "Bistro Ratatouille") maakte ik soesjes met roquefort en walnoten. En terwijl buiten de lucht langzaam zwaarder werd en kleine druppeltjes de struiken en bomen in het stadstuintje o, zo zachtjes lieten glanzen, vulden de delicate geuren uit mijn oven langzaam het huis.
Het licht in huis kleurde zachtblauw en vormde zo de perfecte achtergrond voor een ongeplande fotosessie met jongste dochter terwijl we samen ongeduldig wachtten tot de soesjes voldoende afgekoeld waren om te proeven.
Ik ben zo blij met hoe de foto's zijn geworden. Ze laten mijn dochter zien zoals ze is: pittig maar lief en vol energie. Haar ogen weerspiegelen de avonturen en verhalen waar ze me overdag over vertelt en waar ze 's avonds van droomt. Mijn mooie Vermeermeisje.
En de soesjes? Die bleken zo lekker dat ik ze later die week nog een keertje bakte. Samen met een petit glaasje port waren ze de perfecte snack na mijn herfstige fotowandeling door een klein maar mysterieus bos, hier een uurtje vandaan.
Een goed boek erbij en laat die regen en wind nog maar even voortrazen. Eventjes nog zodat ik knus kan wegkruipen binnen tot het voorjaar echt weer hier is.
Voor de soesjes gebruikte ik het recept van Mimi Thorisson uit "A kitchen in France". Je kunt hier iets soortgelijks vinden van haar - de roquefort en walnoten voeg je net voor het vormen van de soesjes op de bakplaat aan het deeg toe.
Despite the grey sky and the low-slung fog I was in a French mood this week in my little city kitchen. Inspired by the exhibiton on Givenchy and Audrey Hepburn in The Hague and the running diner kids we had in our neighbourhood (when we turned our livingroom in 'Bistro Ratatouille") I baked little puffs with roquefort and walnuts. And while the sky outside turned even heavier and little droplets turned the bushes and trees in the city garden ever so slightly shiny, delicate smells from the oven filled the house.
The light turned to a soft lightblue and made the perfect backdrop for an unplanned photoshoot with my youngest daughter while we waited impatiently for the puffs to cool down.
I love how the photos turned out. They show my daugther exactly how she is: keen but sweet and full of energy. Her eyes reflect the stories and adventures she tells me during the day and of which she dreams in the night. My beautiful "Vermeer girl".
And the puffs? They were so good I baked them again later that week. With a petit glas of port they were the perfect snack after my photowander through a tiny but mysterious forest an hour from here. With a good book as company I don't mind if the wind and rains keep going. Just a little bit longer so I can snuggle up inside until spring is really here.
For the puffs I used a recipe from Mimi Thorisson from her cookbook "A kitchen in France". Here you can find a similar recipe of her - you need to add the roquefort and walnuts just before you form the puffs on the baking tray.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten