Best knus die loom bewolkte dagen waarop je een goed excuus hebt om thuis weg te kruipen in je stoel met een boek vol verre avonturen en thee binnen handbereik - maar liever niet twee maanden lang. Dan duren die gestapelde wolkenluchten in veelkleurig grijs me toch te lang en ga ik op zoek naar lichtpuntjes. Kleine geluksmomentjes om de dagen wat aangenamer te maken zodat ze in mijn herinnering niet samenvallen tot een kluwen vol wind, natte sokken en hangerige kinderen.
Op internet circuleren bovendien al weken fijne plaatjes van sneeuwklokjes, pastelerige primula's of bloeiende wilde knoflook (#springhasarrived) terwijl ik dan alleen nog maar bruine dorre takken en mos zie in mijn stadstuintje. Ik ben dus niet de enige die vol verwachting uitkijkt naar de eerste bloesemknopjes of krokussen.
Omdat het me dit jaar gewoon veel te lang duurde, ging ik op zoek naar wat anders om mijn dagen mee op te fleuren.
En dus kocht ik een handjevol passievruchten: zonnetjes in vermomming. Zo op het eerste gezicht zien ze er immers uit als een paar vermolmde knollen maar eenmaal open is het genieten van de intens zoete geur en de verrassende smaak van die vrolijk gekleurde pitjes. Op zich al een feestje om gewoon zo uit te lepelen, maar ik maakte er passievruchtenpuddinkjes van naar een recept van Nigel Slater.
De puddinkjes bleken perfect om een winters avondmaal mee af te sluiten. De ultieme remedie tegen donkere lange dagen en winter blues.
En niet veel later kwamen toen gelukkig ook de eerste lentebloemen - met als hoogtepunt een veld vol narcissen bij ons om de hoek. Goud gekroonde sterretjes, wuivend in een zacht lentebriesjes: #hetislente!
Passievruchtenpuddinkjes (Nigel Slater, Uit: Keukendagboek 2)
Nodig voor 6 kleine kopjes of glaasjes
8 rijpe passievruchten (hoe gerimpelder, hoe rijper!)
250 ml slagroom
150 gr suiker
20 ml vers citroensap
Snijd de vruchtjes doormidden en pers het sap eruit door in een zeefje de pitjes kapot te wrijven. Zet het sap koud weg.
Breng in een pannetje de room en de suiker aan de kook en laat zachtjes drie minuten al roerend doorkoken.
Doe het citroensap in een maatbeker en vul dit aan tot 45 ml. Neem de room van het vuur en voeg het citroensapmengsel toe (en eventueel wat pitjes voor wat textuur in je puddinkjes). Laat even staan om een beetje at te koelen en giet dan in de glaasjes. Laat een paar uur opstijven in de koelkast.
Voor het opdienen kan je nog wat extra sap op de puddinkjes gieten. Ik deed er wat gedroogde rozenblaadjes als kleurig accent.
They can be quite cosy, those overcast days. They offer a perfect excuse to curl up in a comfy chair and read books about adventures far away while a cup of steamy tea is at your fingertips. But two months is to long. Than these cloudy skies in colorful gray invite me to go and search for some bright spots. Wee happy moments to brighten the days.
On the internet people are already euphoricly sharing pictures of tiny snowdrops, soft colored primroses and flowering wild garlic - #springhasarrived. But when I look outside all I can see are brown branches and moss in my wee citygarden.
Apparently I'm not the only one longing for the first signs of spring.
But this year I just couldn't wait any longer. So I looked for something else to brighten my days and bought a handful of passion fruit. Little suns in disguise: on the outside they look like old turnips but on the inside they're pure delight with their sweet scent and tropical taste. A feast to eat just like that, but I made them into small pudding using a recipe by Nigel Slater.
They were perfect to end a hazy diner. The ultimate cure to long, dark days and winter blues.
And luckily, not long after, the first springflowers arrived - with a beautiful field of daffodils just around our corner as a highlight. Golden crowned stars, waving in a gentle spring breeze: #itsspring!
