Maar ik was daar toch echt, eind mei, aan No 1 Rue de Loudenne in St.-Yzans-de-Médoc. Ik hoef alleen maar mijn computer aan te zetten en met 1 muisklik het mapje "Manger 2017" te openen en de ruim 800 foto's tuimelen als visuele bewijsstukken te voorschijn. Maar dat niet alleen. Ik kan soufflé maken! Lachend en zonder zweet op mijn voorhoofd. Courgette soufflé, artisjok soufflé en soufflé van frambozen en er is er nog geen 1 mislukt.
Nooit eerder durfde ik dat aan, bang gemaakt door de vele onheilspellende verhalen over dooie baksels en prachtexemplaren die jammerlijk inzakten als een veenverzakking in Drenthe bij een te onbesuisde blik in de oven. Dus niets voor mij - ik kon immers maar net Madeleines bakken en iets wat overduidelijk nog Franser en dus vast gecompliceerder is, daar moest ik maar niet eens aan beginnen...
Tot ik Mimi glimlachend en vrolijk doorpratend witte asperge soufflé zag maken voor 30 man, terwijl ze ondertussen ook een oog hield op de bereiding van de lentegroente stoofschotel en in een elegante roomwitte soupterrine de verse aardbeien al lang en breed in rode wijn lagen te marineren. Het zag er zo makkelijk uit en ze verzekerde ons dat dat het ook gewoon is: "Probeer maar, Frans eten is vaak minder ingewikkeld om te maken dan het op het eerste gezicht lijkt!" Iets waar ik steeds aan heb gedacht terwijl ondertussen de drie workshop-dagen voorbij vlogen.
Tijdens de eerste kennismaking zei Oddur al dat het hopelijk zou zijn alsof we bij goede vrienden over de vloer waren, "voel je thuis". En zo was het ook. Meer dan dat zelfs: bij Mimi en Oddur heb ik de meest prachtige mensen ontmoet van over de hele wereld en nieuwe vriendschappen gemaakt, hilarische gesprekken gevoerd en keihard gelachen, meer dan heerlijk gegeten en en passant ook nog nieuwe dingen geleerd over het maken en bewerken van foto's. (En om het helemaal jaloersmakend af te maken: het weer was ook prachtig en ik had het fijnste logeeradres dat je je maar kan wensen bij Corinne in La Hourqueyre, waarover binnenkort een apart blogje - en over het geweldige chateau waar we een picknick hadden, bij deze beloofd!)
Maar wat ik vooral heb meegenomen uit dat prachtige oude huis in dat piepklein Franse dorpje in de Médoc is het vertrouwen dat als je goede producten gebruikt, die met aandacht bereidt en samen eet, gewoon rustig aan tafel, er eigenlijk niets mis kan gaan. Dus maak gewoon die soufflé, die brioche (ook geprobeerd en meesterlijk gelukt!) en die kwartel millefeuille. Zoek er een goede wijn bij en laat ondertussen alle horrorverhalen over ingewikkelde moussejes, gemaakt van vergezochte ingrediënten in het verkeerde seizoen lachend aan je voorbij gaan.
Wat ik verder nog meenam? De overtuiging dat je heel ver komt als je hard werkt en gewoon aardig bent en dat er meer mensen zijn die je willen helpen dan die je kwaad willen doen op de wereld, zoals een workshopgenootje treffend zei. Dat dus...en de vele goede recepten!
I'm sitting at the kitchentable, cup of coffee in my hand and while my thoughts go over the list of things I have to do today I look outside. Dull skies and pouring rains, two washed out pigeons on the roof of my neighbours house, bicycles that pedal rustling through clear puddles. A new form has began and my husband and I are already working for weeks. It's like there was no holiday at all and my French adventure in Médoc was just a dream.
But I was really there, end of May, at No 1 Rue de Loudenne in St.-Yzans-de-Médoc. I only have to put on my computer and open the map "Manger 2017" and the almost 800 photos tumble as visual evidence before my eyes. And that's not the only thing. Since my short time in France I can make a soufflé! Smiling and without sweating my pants off. Courgette soufflé, artichoke soufflé and soufflé of raspberries. There's no stopping me now.
Never did I dare to try, anxious by the ominous stories of dead baked goods and beautiful souffles that collapsed before the eyes because of a rash look in the oven. So not for me - too French and therefore too complicated...
That was until I saw Mimi smiling and happily chatting while making white asparagus soufflé for 30 people and at the same time looking after the spring vegetable stew as the fresh strawberries where already marinading in a bordeaux wine in a large elegant terrine. It looked so easy and she assured us that it is just that: "Just try, French cooking isn't as complicated as it often looks!" I kept reminding myself that during that three workshop days.
As we all met in their kitchen Oddur said that he hoped that our days with them would feel like we were visiting good friends, "please feel welcome and at home". And that was exactly how it felt. Even more than that: At Mimi and Oddurs I met the most wonderful people from all over the world, made new friendships, had hilarious conversations and laughed till I cried, ate the best meals and learned a lot about photography along the way. (And to finish on an even more enviable note: the weather was fantastic too and I had the best place to sleep at Corinnes in La Hourqueyre; I'll tell about that in a later post - and about the superb chateau we had a picnic, promised.)
But what I most of all learned there in that beautiful old house in that wee french country village in Médoc is to trust that everything will turn out fine when you cook with good products, prepare them with attention and than sit down and eat together. So just make that soufflé, the brioche (tried and succeeded wonderfully!) and the quail millefeuille. Find a good wine to pair it with and laugh at all the horrorstories about difficult mousses people may have made from far-fetched ingredients in the wrong season.
What else I took with me? The thought to 'work hard and be nice to people'. And as an other workshopparticipant said: "There are more people in this world that are willing to help you than there are that want to hurt you." Oh, and did I already mention the many wonderful recipes?
"Cook real food, then sit down with your family and eat it. Simple as that."
Mimi Thorisson
