Twee weken hebben ze in het ziekenhuis gelegen; ik vond het doodeng toen ze mee naar huis mochten. Zo klein...wie in het ziekenhuis had bedacht dat wij vanaf nu wel zelf voor ze konden zorgen?
Uiteindelijk is het met 'rust, reinheid en regelmaat' helemaal vanzelf gegaan. En nu zijn ze voor mijn gevoel dus ineens zeven.
Vandaag was het feest met slingers, cadeaus, zingen, taart en visite. Ze waren heel erg jarig, kortom.
En dat terwijl het er gisteren even op leek alsof het feest afgeblazen zou worden toen Lucas een poging deed om zijn jongste zusje op te voeden.
Lucas: "Sophie, als je nu niet aan tafel blijft zitten, zijn wij morgen niet jarig!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten