Kriebelbeestjes

Kriebelbeestjes komen nooit alleen, zo blijkt. Vielen er bij elk raam dat ik de afgelopen weken opendeed steevast grote zwarte spinnen tevoorschijn (tot groot genoegen van Edgar overigens!), vandaag vond ik bij jongste dochter een kriebelbeestje in haar haar: ha fijn, luizen.
Les 1 bij hoofdluis: Google NOOIT op "hoofdluis" en dan op " afbeeldingen"!!
De foto's van luizencapes in vrolijke regenboogkleuren en vriendelijk getekende beestjes zijn goed te doen...maar de uitvergrootte foto's: de horror! De alien uit de film Aliens verbleekt tot een knuffelig eendenkuikentje vergeleken bij de close-ups van de hoofdluis. Niet doen dus!
Gelukkig had ik nog een stevig voorraadje shampoo en kammen in de kast liggen. Kinderen op een rijtje in het bad gezet en ingeshampood. En mezelf ook (zie de passage over het grote bed hier). En dan eindeloos kammen, waarbij iedere keer weer blijkt dat oudste dochter de zwakste schakel is: het woord kam is al voldoende om haar te doen schreeuwen. En dan moet je dus nog beginnen.
Gelukkig doet het vooruitzicht op snoepjes wonderen (behalve voor de pedagogisch verantwoorde opvoeding uiteraard maar 'screw it'! Liever kinderen die wat vaker snoep eten dan die griezels van de Googlepagina in huis). Na een grondige stofzuigsessie en het afhalen en uitwassen van beddengoed en knuffelbeesten ("Jullie knuffels gaan even logeren" - in de wasmachine en de vriezer welteverstaan) was de rust weer enigszins teruggekeerd. Maar dan valt mijn oog op een klein roodbruin speldenknopje op Ed's pootje...oh nee hè, vlooien!! Ook niet op Google-en trouwens!
Ik ben nu dus niet alleen mijn kinderen dagelijks aan het kammen, maar ook Edgar...met zijn eigen kammetje. En hij vindt het wel heerlijk!

Zomer 2010 - de hele familie in de luizenshampoo