Waterverf

Regen. Ik zit er meestal niet op te wachten - zeker niet als ik ook nog ergens heen moet. Of als ik een "woensdag-in-de-tuin-blogje" wil schrijven. De dames hier hebben daar echter heel andere ideeën over.
Hoera regen! En we moeten ook nog naar de bso! De broers kijken ze dan glazig aan. Twee gruwelelementen in 1 zin...onbegrijpelijk! Dat schreeuwde dus om opheldering.
Wat is er zo leuk aan de combinatie bso en regen? Gezien de titel van dit stukje zou je denken 'ze mogen daar dan helemaal los met waterverf' maar het ligt net even anders.

Ik: "Maar vinden jullie het niet vervelend om als het regent helemaal naar de bso te lopen?"
Oudste dochter: "Nee hoor. Want dan mogen we de sponsjes aan."
Ik: "De sponsjes? Wat zijn dat?"
Oudste dochter: "Nou, die blauwe dingen over je jas."
Ik: "Oh, je bedoelt de ponchos!"
Jongste dochter: "Ja, ze bedoelt de ponzoois!"

Aha. Mysterie uit de wereld geholpen en lang leve ponchos!
Vandaag regende het ook maar geen bso deze middag. Buitenspelen zat er niet in en dus hebben we gewaterverfd. Dat levert fijne tekeningen op in mooie matte poederkleuren. Net als de viooltjes in de tuin.

En dank ieder voor de reacties op de give away! De winnaar is (door jongste dochter met de ogen dicht aangewezen - sorry, geen notaris bij aanwezig geweest) Kristel. Als je een adres in de comments achterlaat (wordt niet gepubliceerd) kan ik de foto naar je toesturen!

Taart en een give-away

Afgelopen week zat ik, voor een project van de Fotovakschool, tot aan mijn nek in de taarten.
Buiten dat het al een tijdje extreem lekker weer is voor de tijd van het jaar, was er niet echt aanleiding voor slingers en slagroom.
Tot ik me dus ineens bedacht dat het 28 februari precies drie jaar geleden is dat ik dit blog ben begonnen. Alle reden voor een feestje dus eigenlijk met taart en cadeautjes.
De taart kon ik ruimschoots afvinken. En de cadeautjes...? Tijd voor de eerste Circus Edgar give-away ever!
Als je een comment achter laat bij deze post, maak je kans op een afdruk van deze foto met citaat van Julia Child ( 20x30 cm).
En natuurlijk bonuspunten als er ook nog geliked wordt op www.facebook.com/Annekruitfotografie!

Water

"Even rustig aan doen" - ga er maar aan staan in een huis met vier jonge kinderen en een kater zonder vastomlijnd idee van huis en haard. Deze laatste bovendien (als onderdeel van een totaalpakket aan bijzondere katereigenschappen) met een hoogfrequente neiging tot het verliezen van zijn halsbandje met adresgegevens. 

Hopelijk was zijn laatste escapade op dit gebied echter een leermomentje aangezien hij toen, wederom zonder bandje, door iemand uit diens voortuin werd gevist en als "anonieme kater" werd afgevoerd naar de dierenarts. Deze las de chip in zijn nek, belde resoluut naar ons huis en voegde daar bij mijn aankomst in de praktijk aan toe dat het hoog tijd was voor de inentingen tegen nies- en kattenziekte. 

En nu we er toch waren, konden we ook wel gelijk anti-vlo druppelen, tanden schoonmaken en een weegmomentje inlassen. Kortom, Edgar zat tien minuten later volledig "APK-gekeurd", beduusd in zijn mandje klaar voor vertrek naar huis. En hopelijk met ergens in zijn kattenbrein het idee dat hij dit niet nog een keer moet doen. 

Kinderen is een heel ander verhaal. Woensdagmiddag is hier steevast een heksenketel - zo waren daar gisteren in totaal acht kinderen in diverse leeftijdsvarianten. Eindscore van deze middag: 1 tand door de lip, 2 blauwe bulten met schaafwondjes op verschillende benen en een voorraadkast waar een Russische winkel luxe gevuld bij lijkt. 

Als voorbereiding op deze wekelijkse, luidruchtige kinderexplosie, ben ik 's ochtends gaan wandelen - en wat helpt beter om even helemaal tot jezelf te komen dan water?! 

Woest schuimende golven, kabbelende beken of druppelende stroompjes...op mij heeft het een magische uitwerking. Gecombineerd met de foto's die ik gisteren maakte, daarom vandaag een ode aan water.