Op zoek naar een sprankje voorjaar

Ineens is het dan toch echt winter geworden. Met waterkoude ochtenden, onverwachte hagelbuien, spekgladde tegels en ijskristallen op de ramen. Mooi als je niet naar buiten hoeft en achter glas een verfijnd kopje thee kan drinken met Lana del Rey's Summertime Sadness zachtjes aan.
Maar dat zit er vaak niet in: kinderen moeten naar school en geld moet verdiend. Dus trek ik iedere dag een andere combinatie van mijn meest warme kleren aan met daaroverheen mijn afgedragen, maar o zo comfortabele winterjas en tot slot zwarte, nep leren handschoenen in een totaal andere stijl. Maar who cares...ik moet op de fiets naar de metro en winterhanden zijn al helemaal niet hip.

Om mezelf moed in te spreken, roeptoeter ik in mijn hoofd dat het al bijna maart is. Maart! De maand waarin soms al een dagje de deuren open kunnen en je rond 3 uur met een glas rose in je hand in de zon kan denken dat het echt al bijna zomer is.
Ondertussen speur ik de natuur af op zoek naar de eerste tekenen van het voorjaar. Hier en daar wat dappere toefjes sneeuwklokjes en een enkel puntje krokus. Meer is het nog niet.
Tot ik vanochtend - na zo'n onverwachte ijsregen met vlijmscherpe hagelsteentjes - ineens een bloeiende Japanse kers tegenkwam. Voorjaar! Ik werd er helemaal vrolijk van maar kreeg thuis van mijn zoons een pre-puberaal "Fijn mam, bak een taart en vier het" naar mijn hoofd. En dat is precies wat ik gedaan heb. 

Blozende appeltjestaart met brie

Nodig voor twee kleine lunch-taartjes
240g bloem
1/2 theelepeltje zout
125g koude ongezouten roomboter in blokjes
1 eitje
3 eetlepels ijskoud water

1 puntje brie 
2 Hollandse, rode appeltjes (bijvoorbeeld Elstar)
1 eetlepel bruine suiker
een handje pecannoten
3 takjes verse tijm
granaatappelpitjes 
peper en zout

Voeg in een grote kom de bloem en het zout samen. Gooi de boter erbij en wrijf dit met je vingers net zolang door de bloem totdat je een kruimelig mengsel hebt. Maak hier een kuiltje in en voeg ei en water toe. Nu goed kneden totdat het een mooi compact deeg wordt. In plasticfolie gewikkeld in de koelkast (of buiten, maak gebruik van die winter!) minstens een uurtje koud laten worden.

Verwarm de oven voor op 200 graden en zoek vast naar de blindbakbonen of die zak met rode, droge linzen die je vorige zomer in een vlaag van "ik ga vanaf nu gezond eten en heel dun worden-koorts" hebt gekocht. Als het deeg lekker koud is, neem je het uit de koelkast, verdeel je het in twee stukken en rol je het mooi dun uit op een ingebloemde tafel. Niet te dik en niet te dun.
Plaats het deeg voorzichtig over de ondertussen ingevette bakvormen en prik wat gaatjes in de deegbodem met een vork (eventuele overtollige randjes deeg afsnijden of decoratief opfrommelen). Leg hierover een stukje bakpapier en daarover de bonen of linzen. Zet de vormpjes vervolgens 15 minuten in de oven totdat de randjes bruin beginnen te worden. Haal dan de bonen en het papier eraf en zet de taartjes nog 5 minuten terug.

En dan nog een keer die oven open: haal de taartjes er uit en beleg ze met de brie, de bruine suiker, de pecannootjes, wat vers gemalen peper en zout en tot slot de plakjes appel (had ik al verteld dat je daar het klokhuis uit moet halen en ze vervolgens in plakjes moet snijden? Nee? Bij deze dan. Maar niet schillen, anders blozen de appeltjes niet meer!).
Ik heb geprobeerd ze dakpansgewijs neer te leggen maar helaas zaten ook hier tussen droom en daad wetten en praktische bezwaren. Gelukkig kan je na het afbakken (nog tien minuutjes in de oven terugzetten, opletten dat de taartjes niet te bruin worden) een en ander camoufleren met de blaadjes tijm en granaatappelpitjes.

Warm zijn ze het lekkerst!!