2022 en de eerste dag van 2023

 Kerstballen, oliebollen en de eerste wandeling van 2023. 

Herfstdagen

Half oktober, maar het gedicht November van J.C. Bloem dwaalt al dagen door mijn hoofd. 

November

Het regent en het is november.

Weer keert het najaar en belaagt

Het hart, dat droef, maar steeds gewender,

Zijn heimelijke pijnen draagt.

[...]

Verloren zijn de prille wegen

Om te ontkomen aan den tijd:

Altijd november, altijd regen,

Altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem

Aix en Provence op film

 

Dit voorjaar nam ik voor het eerst alleen mijn analoge camera mee toen ik een paar dagen naar Aix en Provence ging. Een Leica R5 die ik bij Fotohandel Delfshaven in Delft kocht en die ik eerst twee rolletjes lang heb getest. Eerder kocht ik namelijk ook al een analoge Leica (ergens anders), maar die leverde nogal wisselende resultaten op omdat een van de lamellen van de sluiter soms bleef hangen waardoor op 30% van mijn foto's een zwarte streep stond. Maar deze werkt zoals hij hoort en de resultaten zijn alles wat ik hoopte. Zachte, warme beelden die precies passen bij de sfeer van een vroege zomer in Zuid Frankrijk. 

Het licht in de Provence is ook wel heel bijzonder. Het valt prachtig door de bladeren van oude platanen en kastanjes in Aix, langs de okerkleurige muren en door de vallende waterdruppels van de vele fonteinen. Ik leerde tijdens mijn foto-opleiding dat je beter niet twee verschillende lichtbronnen met elkaar kan combineren (lamp en natuurlijk licht), maar het warme licht van de lampjes in het restaurant en de koelere kleur van de schemering op de foto hierboven vind ik eigenlijk juist heel mooi.

Natuurlijk had ik op deze reis ook mijn telefoon bij me waar prima foto's mee te maken zijn. En dat deed ik ook - ik merkte namelijk dat het binnen of net na de schemering al vrij snel te donker wordt voor film (ondanks dat ik een 400 ISO film gebruikte). Maar de foto's van mijn Leica zijn me veel dierbaarder: ik heb ze met veel meer aandacht gemaakt. De compositie, het handmatig scherpstellen, diafragma en sluitertijd instellen, en dan nog een keer kijken. Bovendien kostte het rolletje dat ik hier gebruikte, een Kodak Porta 400, €17,00 wat er ook voor zorgt dat je niet gedachteloos vastlegt, maar over elk beeld nog eens nadenkt. 

Mocht je ook nadenken over fotograferen met een analoge camera maar wat onzeker zijn over waar je allemaal aan moet denken, dan is het werkboek dat Hanke Arkenbout hierover maakte een aanrader. Hoewel ik analoog begonnen ben met fotograferen (met hulp van mijn vader en opa), deed ik mijn foto-opleiding helemaal digitaal. De basis is natuurlijk hetzelfde (diafragma, sluitertijd etc.), maar er zijn ook echt wel belangrijke verschillen. Voor mij was de informatie van Hanke heel prettig en het zorgde ervoor dat ik voldoende vertrouwen had om deze keer alleen analoog te schieten. De volgende stap is een boekje met alle foto's ook echt geprint en ingeplakt! 

- X -

Anne

Zoetwater mosselen

Aan de oever van de Rotte vond ik deze schelpen van zoetwater mosselen. Ze lagen in de modder, half verscholen tussen het hoge gras. Toch vielen ze op omdat de parelmoeren binnenkant prachtig glansde in het zachte grijze licht. Thuis spoelde ik voorzichtig de laatste modder weg .

En in het licht van de lamp, de mosselschelpen (nr. 18), 15 januari 2022

Voor deze foto heb ik natuurlijk licht (van links) gecombineerd met het licht van mijn telefoon (van boven). Hierdoor glanzen ze extra, maar worden ze ook iets "platter" wat een schilderachtig effect heeft. Normaal schiet ik alleen met natuurlijk licht, maar een zinnetje uit de roman 'Het spel meespelen' (Play it as it lays) van Joan Didion bracht me op dit experiment: "[...] en in het licht van de lamp, de mosselschelpen."  

De magie van een stapel borden in het late nazomerlicht

Toen de dagen nog warmer en langer waren en er meer tijd was om zomaar wat te proberen, maakte ik deze foto. Het idee was om de achtergrond te testen die ik van iemand kon overnemen. Het doek hing strak en het licht viel verstild naar binnen, maar verder was er eigenlijk niets specifieks voorhanden om een pakkend beeld mee te maken. Maar daar ging het ook eigenlijk niet om. Vraag was wat de achtergrond zou doen in dit licht. En dus pakte ik een stapel oude borden uit de kast en zette die op tafel neer. En toen gebeurde er magie. 

Stapel borden in nazomerlicht (nr. 17), eind september 2021

Op het kleine schermpje van mijn camera veranderden het oude serviesgoed in een verhaal over dingen die nog zouden kunnen gebeuren, in een leven dat nog geleefd moest worden. Ik zag een verjaardagsfeestje voordat het feest was, een diner met vrienden maar de eerste gasten moesten nog komen en een familiefeest dat op het punt stond te beginnen. Geliefde borden die gestapeld stonden te wachten op de meest heerlijke gerechten en die pas ver na middernacht weer zouden terugkeren naar hun plaatsje op een plank ergens in een krakende kast.  

Wellicht het begin van een serie servies zonder eten?   

Het seizoen van frambozen en bramen

Terug van vakantie is het herfst geworden: het seizoen van frambozen en bramen. In onze tuin staat een struik met licht gele frambozen - het duurde even voordat ik doorhad dat ze niet roze hoorden te worden. De eerste paar zijn daardoor vorig jaar jammerlijk verrot aan de struik. De bramen haal ik in de winkel, want een braamstruik in de tuin vind ik teveel gedoe. 

Herfst stilleven met bramen (nr.16), 12 september 2021

Voor dit stilleven liet ik me inspireren door wat ik mijn tuin tegenkwam, de herfst in al zijn verwelkende kleurenpracht.

Frans kommetje met pruimen

Een oud kommetje bedoeld voor een café noir bij het ontbijt, gevuld met paarse pruimen. Die moeten nog wel even rijpen want voorlopig zijn ze keihard en zuur. Gelukkig genoeg kopjes in huis om tot die tijd de koffie uit te drinken. 

Frans kommetje met pruimen (nr. 15), 3 augustus 2021