Maar vorige week heerste er heel andere dingen: keelontsteking en buikgriep.
Zelf liep ik met een blaasontsteking door Antwerpen, wat je een heel nieuwe kijk op een stad geeft kan ik verklappen. Zo heb ik cafe's bezocht waar ik anders nooit iets was gaan drinken (met hol borrelende wc's in muffe kelders) en een nachtapotheker geraadpleegd die niet had misstaan als hoofdkarakter in een boek van Stephen King. Desondanks heb ik er een geweldig weekend gehad, mede dankzij het altijd fijne gezelschap van mijn grote zus.
Dat valt niet te zeggen van oudste dochter, die de hele afgelopen week met een fikse keelontsteking op de bank heeft doorgebracht. Uiteraard wilde ze, ondanks 39 graden koorts en bijpassende rode blos, geen medicijn. Want dat is vies. En naar de dokter heb ik haar alleen gekregen onder groot protest en met het vooruitzicht op een cadeautje.
Een ware uitputtingsslag dus. Tel daar het rondsluipende buikgriepvirus bij op dat diverse gezinsleden op de meest ongepaste tijden trof en je hebt het recept voor een onrustig weekje.
Om in deze tijden van wanhoop mijn kinderen niet ook nog met een verantwoorde maaltijd van geblancheerde broccoli met Chiazaad en gestoomde witvis lastig te vallen, aten we bij wijze van uitzondering midden in de week ovenpatat. En daar doen mijn kinderen, om een en ander net over het randje van ongezond naar onverantwoord te tikken, een sloot Maggi overheen.
Oudste zoon, als enige nog niet ten prooi gevallen aan welk virus dan ook, zat heerlijk van deze onverwachte delicatesse te genieten toen hij ineens stopte met eten en met grote angstige ogen naar het potje Maggi keek.
Ik: "Is er iets?"
Oudste zoon: "Mam, dit is echt heel erg overdatum!!!"
Ik: "Dat zal wel meevallen, bovendien is Maggi volgens mij eeuwig houdbaar."
Oudste zoon: "Maar hier staat 'sinds 1895'!"
Aha, bang dat hij vanuit onverwachte hoek alsnog geklopt zou worden door stomende koorts en een reutelende buikloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten