Rondje Rotterdam

Afgelopen zondagochtend ging ik alleen met oudste dochter op pad. We hadden een missie: in Hotel New York bovenin zitten aan een tafeltje voor 2 met koffie, limonade en een taartje. Sinds het verjaardagsfeestje van haar oma (dat we daar eind vorig jaar gevierd hebben) heeft ze dat in haar hoofd en af en toe komt dat omhoog geborreld: "Mam, wanneer gaan we nou een taartje eten aan dat kleine tafeltje bovenin dat grote restaurant?" (in de plaatselijke supermarkt rond een uurtje of vijf 's middags) of "mam, kunnen we nu een taartje gaan eten met z'n tweeën?" (half 8 's ochtends op 2e Paasdag). Het kwam er maar niet van.

Maar afgelopen zondagochtend was het eindelijk zover. Een klein stukje op de fiets en een rustiek metroritje verder en daar waren we...'waar we moesten wezen, omdat we wisten waar we moesten zijn'. Helaas bleek het tafeltje bovenin niet beschikbaar omdat die plekken gereserveerd zijn voor de hotelgasten 's ochtends. Daar moeten we dus nog een keertje heen als we zin hebben in een wijntje, appelsap en wat hartigs om te knabbelen - vrees dat ik die het komende half jaar op onmogelijke momenten weer voorbij hoor komen ("Mama, kunnen we vandaag appelsap gaan drinken aan dat ene tafeltje?" - half zes, bij het ophalen van de bso).

Maar we hebben het super gezellig gehad aan een ander tafeltje, met uitzicht op de Maas en een gigantische verrekijker binnen handbereik.

Na afloop nog een rondje op de Kaap, over de brug met slotjes, langs de Fenix Food Factory (die helaas pas om twaalf uur opengaat op zondag; wij waren dus ruim 2 uur te vroeg), De Zeeuwse Meisjes en Theater Walhalla. Het voelde een beetje alsof we 's ochtends vroeg op de Parade liepen...

Het is dus helemaal niet erg dat we binnenkort nog een keertje 's middags moeten gaan; dan kunnen we al deze leuke plekjes ook in vol bedrijf meemaken. Nu konden we ons alleen vergapen aan de etalages met onze gezamenlijke favorieten: bloemen en chocola. 

Rabarber, rabarber, rabarber

Ineens realiseerde ik me dat mijn blog langzaamaan steeds meer foodfoto's en recepten bevat. Ik heb er een tijd over na zitten denken: is dat wel de kant die ik op wil? Ik ben dit blog tenslotte begonnen als uitlaatklep voor de chaotische drukte in ons gezin met vier kleine kinderen, bijzondere kantoorbaan en twee katten: vandaar het "Circus" - en voor wie het nog niet weet, " Edgar" is de naam van een van de katten. 

Maar inmiddels loopt alles wat gestroomlijnder (zegt de vrouw die net een half jaar thuis op de bank heeft gezeten om tot zichzelf te komen...) en heeft mijn blog blijkbaar een ander doel gevonden zonder dat ik dat zelf door had. 'Shoot what you love' en 'Do more of what makes you happy' in de praktijk gebracht zonder dat ik me daar bewust van was.  

Eigenlijk wel heel mooi. Dus ik denk dat het een logische stap is. Ik word nou eenmaal blij van het fotograferen van eten. Het praat niet terug, het wordt niet moe of chagrijnig van eindeloos poseren (hooguit wat slap en ingezakt maar daar zijn trucjes voor) en het klaagt niet over 'bad hair days' of 'dat ik altijd zo raar op de foto sta'. 

En rabarber stond al heel lang op mijn lijstje van te fotograferen eten. Waarom? Omdat ik het de meest sprookjesachtige groente vind die er bestaat: knalroze stengels en van die grote, groene bladeren waar met gemak een heel kabouterdorp onder kan schuilen voor schaterende trollen of grimmige regenbuien. En die lekker rollende naam: "rrra-barrr-berrr" (Mathijs van Nieuwkerk 'eat your heart out'!). 

Het schijnt dat mijn ouders in het toneelklasje van Peter Faber in de jaren zestig als tip kregen om achter elkaar "rabarber, rabarber, rabarber" te zeggen als ze met slechts anderhalve hippie en een paardenkop een menigte moesten uitbeelden. Probeer het maar, het werkt echt! Een hoop geroezemoes, maar je verstaat er niets van (wat ook handig is als je baas onverwachts langs loopt als je eigenlijk moet vergaderen over het gendermainstreamen van beleidskaders terwijl je in werkelijkheid de amoureuze escapades van een collega in de kantoortuin doorneemt).

Rabarber dus. Het is volgens mij ook een beetje de 'must have' groente onder de foodies in het vroege voorjaar. Iets met friszure smaak enzo. Ik was in ieder geval benieuwd en heb met de aanstormende Pasen in mijn hoofd een rabarberprosecco gemaakt voor bij mijn brownie-cupcakes met marshmallow-topping (overigens, marshmallow! Ook al zo'n fijn fotogeniek ingrediënt- want pastel en wolkerig met een heel licht korrelige structuur).

Het recept voor de rabarberprosecco haalde ik uit een oude Jamie Magazine; ik ben tenslotte fotograaf, geen kok. Wat ook maar weer eens bleek toen de marshmallow-topping zich ontpopte tot een zachtroze wolf in stopverfachtige schaapskleren. Een gevaar om te eten, maar prachtig op de foto!

Rabarberprosecco

Nodig voor iets meer dan 1 liter

4 rabarberstengels, in blokjes van ongeveer drie centimeter

1 stukje verse gember, geschild

1 el suiker

1 dl water

1 fles gekoelde prosecco

Doe alles (behalve de gekoelde prosecco uiteraard; laat die gewoon nog even iets koeler worden in de koelkast) in een pannetje en laat het mengsel vervolgens ongeveer vijf minuten zachtjes pruttelen op het fornuis. Laten afkoelen en dan de gember verwijderen. 

Zet nu de staafmixer voorzichtig op de gekookte massa - tenzij je later op de dag nog aangesproken wilt worden door wildvreemde mensen in de supermarkt met 'er zitten allemaal draadjes op je trui', dan kan je gewoon ongegeneerd los gaan.

Voor het serveren de glazen voor een kwart vullen met het rabarbermengsel en bijvullen met koude prosecco! Heerlijke bubbels met een "friszure" smaak! Bij voorkeur te genieten met uitzicht op de skyline van een wereldstad...maar de paastafel met schoonfamilie is uiteraard een goede tweede.

En dan de brownie-cupcakes. Het recept hieronder is prima, maar ik raad je aan om de bovenkant gewoon te voorzien van zachtroze botercrème of glazuur met een druppeltje rozenwater. Of smeerbare marshmallow uit een potje.

De rozenblaadjes nam ik mee uit Edinburgh en zien er ook prachtig uit maar smaakten naar vouwblaadjes. Waarschijnlijk zijn verse, onbespoten exemplaren stukken lekkerder.  

Brownie-cupcakes

Nodig voor ongeveer 8 cupcakes

60g donkere chocola, in stukjes

60g ongezouten roomboter, in blokjes

60g fijne suiker

1 ei

35g gezeefde bloem

1 1/2 eetlepel cacaopoeder

een snufje bakpoeder

Verwarm de oven voor op 160 graden en laat ondertussen de boter en chocola au bain marie smelten. Schenk jezelf vast een glaasje rabarberprosecco in. Mix de suiker, de bloem, het cacaopoeder, het bakpoeder en het ei door elkaar. Giet het afgekoelde (!) chocolademengsel erbij en roer door elkaar. Giet het mengsel in cakevormpjes die je in een muffinbakblik hebt gezet. Ongeveer 12 minuutjes laten bakken, afkoelen en versieren maar!

En voor de oplettende lezer die zich afvraagt wanneer de glamourfoto's van die rabarber nou eigenlijk komen: de slappe, gebutste stelen die ik bij de plaatselijke supermarkt vond, bleken geforceerd en helemaal niet zo fotogeniek te zijn. Vandaar dus slechts die ene foto. 

Maar het schijnt dat ik in mei in de herkansing kan wanneer het echte rabarberseizoen losbarst. Tot die tijd moet dus ook het lokale kaboutervolk elders een heenkomen zoeken bij woeste voorjaarsstormen zoals die van vandaag.