Glow-in-the-dark-momenten 2014

Het wemelt traditioneel van de jaaroverzichten in deze periode. Leuk, maar niet voor mij weggelegd omdat ik meestal simpelweg de tijd niet heb om het jaar te overdenken, laat staan om er een visueel aantrekkelijk overzicht van te maken. Voornamelijk omdat ik traditiegetrouw lig bij te komen van het kerstgedruis onder een tegen deze tijd hevig uitvallende kerstboom. 

Maar alles is anders dit jaar. Ik doe het rustiger aan (of dat probeer ik althans) en heb leuker werk waardoor ik meer energie overhoud voor de dingen die ik echt belangrijk vind (familie, tijd voor mezelf, mijn fotografie en dit blog). Zelfs Edgar, onze rode huiskater, lijkt tot rust te zijn gekomen. En de kerstboom (die ik voor een godsvermogen heb aangeschaft met jongste zoon) heeft ook nog geen naald laten vallen. Het is een bijzonder jaar.

Daarom...en aangezien het nu kerstvakantie is en mijn kinderen al twee dagen aan het logeren zijn, heb ik ineens wel de tijd om terug te denken aan alle momenten die er uitsprongen dit jaar: de kalme wintervakantie, de rustige wandelingen met mijn moeder, de eerste Koningsdag waarvoor ik medailles maakte voor de orde van de oranje sinaasappel, het dagje Efteling met de hele familie (inclusief opa en oma's), het waterballonnengevecht, het inspirerende reisje naar Edinburgh, mijn afstuderen aan de Fotovakschool met een "uitstekend", de warme zomervakantie, de warme herfst, mijn eerste en succesvolle poging om stoofpeertjes te maken en de kerstfotoshoots. 

Het zijn de momenten waar ik blij van word en die 's nachts opgloeien in het donker als ik in bed lig en niet kan slapen: de "glow-in-the-dark-momenten" van 2014.

 

Stille nacht

Kerstkaart 2014

Was november stressvol, december is hier altijd nog drie keer erger met zijn kerstetentjes, kerstvieringen, kerst-inns, kerstversieringen thuis en kerstontbijten. Die kerstontbijten: met vier kinderen die op een onchristelijk tijdstip met kersterig voedsel op school dienen te verschijnen, ben je al snel een nachtelijk cateringbedrijf waarbij vergeleken de sfeer in de keuken van tv kok Gordon Ramsey aanvoelt als een zoete Disneyfilm. Maar ook het maken van de kerstkaart kan "behoorlijk uit de klauw escaleren".

Om met net iets meer voor de dag te komen dan "lachende kindjes voor de kerstboom", ben ik dit jaar wellicht iets doorgeschoten. Ik heb avonden sterren en bolletjes zitten knippen, goedkope Action-veren aan visdraad geregen en andere attributen verzameld. Niet alleen omdat ik onze eigen kerstfoto wilde maken, maar ook omdat ik andere families had uitgenodigd om op de foto te komen in de eerste "pop-up fotostudio" in onze huiskamer.
Resultaat was dat we van vrijdagmiddag tot zondagavond tussen een verzameling opgestapelde meubels hebben gebivakkeerd (overigens wel mooi uitgelicht door de gehuurde studiolampen), pizza's uit dozen etend en onderwijl vragen beantwoordend als "Mama, hoe heten die besjes ook al weer die op de wc liggen?". Je moet het ergens kwijt - bovendien is dat de enige plek in huis waar een constante gevoelstemperatuur heerst van -5. Blijven ze mooi vers!

Door alle voorbereidingen is alles wel vlekkeloos verlopen. Nou ja, bijna dan...het enige gezinslid met schoenen aan staat achteraan.
Binnenkort in uw brievenbus dus een fijne kerstkaart met een heleboel kerstsokken er op! The devil is in the details! Gelukkig heb ik een jaar lang de tijd om de volgende kerstkaart uit te denken.

November stress

Inmiddels zijn we in december en heerst er een koortsachtige spanning in Huize Circus Edgar. Schoenen worden gezet, Sinterklaasliedjes worden gefinetuned tot schunnige versies, speculaas wordt gebakken en surprises worden in elkaar geknutseld. De gebruikelijke zaken dus voor deze tijd van het jaar.

Maar vorige week heerste er heel andere dingen: keelontsteking en buikgriep. 

Zelf liep ik met een blaasontsteking door Antwerpen, wat je een heel nieuwe kijk op een stad geeft kan ik verklappen. Zo heb ik cafe's bezocht waar ik anders nooit iets was gaan drinken (met hol borrelende wc's in muffe kelders) en een nachtapotheker geraadpleegd die niet had misstaan als hoofdkarakter in een boek van Stephen King. Desondanks heb ik er een geweldig weekend gehad, mede dankzij het altijd fijne gezelschap van mijn grote zus.

Dat valt niet te zeggen van oudste dochter, die de hele afgelopen week met een fikse keelontsteking op de bank heeft doorgebracht. Uiteraard wilde ze, ondanks 39 graden koorts en bijpassende rode blos, geen medicijn. Want dat is vies. En naar de dokter heb ik haar alleen gekregen onder groot protest en met het vooruitzicht op een cadeautje. 

Een ware uitputtingsslag dus. Tel daar het rondsluipende buikgriepvirus bij op dat diverse gezinsleden op de meest ongepaste tijden trof en je hebt het recept voor een onrustig weekje. 

Om in deze tijden van wanhoop mijn kinderen niet ook nog met een verantwoorde maaltijd van geblancheerde broccoli met Chiazaad en gestoomde witvis lastig te vallen, aten we bij wijze van uitzondering midden in de week ovenpatat. En daar doen mijn kinderen, om een en ander net over het randje van ongezond naar onverantwoord te tikken, een sloot Maggi overheen. 

Oudste zoon, als enige nog niet ten prooi gevallen aan welk virus dan ook, zat heerlijk van deze onverwachte delicatesse te genieten toen hij ineens stopte met eten en met grote angstige ogen naar het potje Maggi keek.   

Ik: "Is er iets?"

Oudste zoon: "Mam, dit is echt heel erg overdatum!!!" 

Ik: "Dat zal wel meevallen, bovendien is Maggi volgens mij eeuwig houdbaar."

Oudste zoon: "Maar hier staat 'sinds 1895'!"

Aha, bang dat hij vanuit onverwachte hoek alsnog geklopt zou worden door stomende koorts en een reutelende buikloop.