Er zijn veel dingen voor het eerst in de tuin deze dagen: de pioenen, de erwtjes, een egeltje en nu ook de papavers. Toen we hier net woonde, was de tuin één ondefinieerbare plantenbrij. Grote groenblijvende heesters die groter groeiden dan je voor mogelijk hield en daartussen allerlei kleine plantjes en struikjes zonder naam of herkenbaar blad of bloem. Veel hebben we er gelijk uit gehaald, maar met sommige struiken lukte dat niet direct. Achterin de tuin voorbij het terras met grindtegels hielden we een kale vlakte met twee grote stronken en heel veel onkruid over. En daartussen, middenin de eerste zomer, een prachtige papaver.
 |
| De eerste papavers (nr. 8), 25 juni 2021 |
Ik was daar zo blij mee dat ik de zaadbollen die aan het einde van de zomer verschenen daar waar ik kale aarde zag kwistig heb leeg gestrooid. Nu hebben we overal papavers, en dit zijn eerste twee die bloeien. Gered uit de regen, met de glimmende druppels nog op hun bloemblaadjes en tegen een donkere achtergrond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten